Er worden almaar meer keizersneden uitgevoerd. De techniek wordt ook almaar meer verfijnd, zowel wat de operatie zelf als wat de verdoving betreft. Meestal gebeurt de ingreep voor de veiligheid van de moeder en het kind en niet om te verhinderen dat de verloskundige een proces voorgeschoteld krijgt.
Wat zijn de indicaties voor een keizersnede?
En hoe verloopt de ingreep in de praktijk?
Wat is een keizersnede?
Een keizersnede is een chirurgische ingreep waarbij eerst een snee wordt gemaakt in de huid van de buik, daarna in de spieren en tot slot in de baarmoederwand, zodat de baby er kan worden uitgehaald. Het is dus geen natuurlijke bevalling, maar een alternatief voor de bevalling via de vagina als de omstandigheden dat nodig maken.
Wanneer voert men een keizersnede uit?
Er zijn drie groepen van redenen om een keizersnede uit te voeren. De eerste, en de meest voor de hand liggende, zijn mechanische redenen: de baby is te groot en het bekken van de vrouw te nauw. De baby kan dus niet geboren worden via de vagina. Ook als de baby vóór de bevalling in een slechte positie ligt, kan hij niet indalen.
Dat is het geval bij dwarsligging, aangezichtsligging of stuitligging (bij stuitligging is een natuurlijke geboorte in bepaalde omstandigheden wel nog mogelijk). Ook als er een belemmering is aan de baarmoederuitgang (als de placenta voor de baarmoederhals zit - ook "placenta praevia" genoemd - of bij een probleem met de navelstreng) zal een keizersnede nodig zijn.
De tweede groep van redenen zijn redenen van medische aard. Er is mechanisch geen enkel probleem voor het indalen, maar de zwangerschap moet zo snel mogelijk worden afgebroken en de baby moet zo snel mogelijk geboren worden omdat zijn gezondheid of zijn leven in gevaar is. Dat is bijvoorbeeld het geval bij zwangerschapsvergiftiging.
De derde categorie van redenen heeft te maken met de bevalling zelf. Het kan bijvoorbeeld gebeuren dat de bevalling niet opschiet omdat de vrouw niet genoeg opening krijgt of de baby niet indaalt, of omdat de baby begint te lijden en hij zo snel mogelijk ter wereld moet worden gebracht.
Een ietwat bijzondere reden tot slot is het feit dat de moeder herpes genitalis heeft. De baby loopt daardoor risico te worden besmet als hij op de natuurlijke wijze ter wereld komt.