De herfst... wat een seizoen! De bomen trekken hun mooiste kleed aan en besprenkelen zichzelf met de heerlijkste geuren. Maar het grijze en regenachtige weer en de kortere dagen zijn voor heel wat mensen minder aantrekkelijk...
Seizoengebonden depressie treft talrijke vrouwen
Vier à vijf vrouwen zouden getroffen worden door de lenteblues, en later door de herfstblues, tegen slechts één man! Bij de eerste koude mist, worden de mensen die last hebben van seizoengebonden depressies dikwijls apathisch, prikkelbaar en slecht gezind. Hun libido zakt hen in de schoenen en hun concentratievermogen benadert dat van een zuigeling. Ze zien er de hele dag slaperig uit. Ze lijken verwikkeld in een winterslaap uit lang vervlogen tijden, toen zwangere vrouwen en jonge moeders, goed ingeduffeld, diep in een grot in slaperige toestand achterbleven...
Winterdepressies, een fenomeen dat al eeuwen bekend is
Toch was deze seizoengebonden depressie, in de 5de eeuw v. Chr. door Hippocrates beschreven, heel lang niet te verhelpen. Op het einde van de 19de eeuw, heeft dr. Frederick Cook, die een expeditie naar het hoge Arctische noorden begeleidde, het zelf ondervonden: hij stelde vast dat, aan boord van het in het ijs vastgeraakte schip, de bemanningsleden meer en meer vermoeid waren, geen energie meer hadden en steeds pessimistischer werden naargelang de dagen korter werden. Het enige wat hen een beetje kon opmonteren, was een dagelijkse blootstelling aan een groot kampvuur. Het is pas in de jaren '80 van de 20ste eeuw dat Amerikaanse onderzoekers van het National Institute of Mental Health de term 'Seasonal Affective Disorder' (SAD) of 'affectieve seizoensstoornis' ingang doen vinden. Naast antidepressiva, onderzoeken ze een nieuwe therapie, de luminotherapie, die gebaseerd is op een herhaalde blootstelling aan een fluorescerende lamp, die het daglicht in de lente om 12 u. 's middags nabootst.