Personen met chronische ziektes kunnen zowel hun mentale als fysieke gezondheid verbeteren door de Chinese gevechtskunst tai-chi-chuan te beoefenen. Dat is nog niet zo zeker! De wetenschappelijke studies die daar tot dusver over werden gepubliceerd, zijn niet nauwkeurig genoeg.
Schaduwboksen
Tai-chi-chuan, een interne Chinese gevechtskunst die dateert van lang vervlogen tijden, gebruikt de bewegingen van het lichaam en de energie die het bevat. Het is een aaneenschakeling van cirkelvormige houdingen en bewegingen die ononderbroken, maar traag, gecoördineerd, geconcentreerd en met precisie worden uitgevoerd. Op fysiek vlak ontwikkelt en onderhoudt tai-chi-chuan de flexibiliteit, het uithoudingsvermogen en het evenwicht. Het is gebaseerd op afwisseling van druk (actie en rust, hardheid en zachtheid, strekken en terugtrekken), zonder geweld. Door de bewustwording en de beheersing van zijn energetische krachten leert de beoefenaar onnodige spanningen elimineren, zijn gewrichten vrijmaken en zijn adem verbeteren.Op psychisch vlak wordt tai-chi-chuan beschouwd als een dynamische meditatie. De aandacht is geconcentreerd op de bewegingen, het geheugen wordt aangesproken en de gedachten zijn op één ding gericht. Op krijgsvlak (tai-chi wordt ook "schaduwboksen" genoemd) volgen verdediging en aanvallen elkaar op een totaal onagressieve manier op. De gerechten verlopen volgens precieze hoffelijkheidsregels, met respect voor de ander, want er wordt geen kracht gebruikt, enkel bewegingen worden gebruikt of omgeleid in hun eigen energie.
Niet nauwkeurig genoeg
De auteurs van de synthese die onlangs verscheen in de Archives of Internal Medicine analyseerden 47 studies in het Engels en Chinees over de weldaden van tai-chi-chuan op de gezondheid. Hoewel deze studies daadwerkelijk verbeteringen aantonen op het vlak van evenwicht, souplesse, spierkracht, cardiovasculaire en ademhalingsfuncties, het immuunsysteem en artritis, evenals psychologische effecten zoals een vermindering van stress en angst, bleken er slechts 9 wetenschappelijk nauwkeurig te werk te zijn gegaan, met name in de keuze van de bestudeerde groepen, en werden ze allemaal op korte termijn gevoerd. De wetenschappers waren er ook niet in geslaagd om het biologische mechanisme en de klinische effecten van tai-chi-chuan te verklaren.
Conclusie: hoewel tai-chi-chuan zonder enige twijfel heilzaam is voor de gezondheid, net zoals elke andere geweldloze sport, beschikt de wetenschap momenteel over onvoldoende informatie om deze sport aan chronische zieken te kunnen aanbevelen.