De meeste koppels beginnen hun seksuele geschiedenis, zoals hun liefdesgeschiedenis, met de 'wittebroodsweken-fase'.
Tijdens die magische periode lijkt alles eenvoudig, evident, bevredigend. Maar wat erna?
De fase van 'de wittebroodsweken'
Tijdens deze fase branden de partners van verlangen; erecties, penetraties en orgasmen lopen gesmeerd.
Een minderheid van de koppels kent geen wittebroodsweken, maar slagen er toch in een duurzame en bevredigende relatie op te bouwen. Maar ook aan de seksuele wittebroodsweken, net zoals aan de affectieve wittebroodsweken, komt ooit een einde. Meestal in een zachte landing, soms door het brutale besef dat niet alles even perfect is zoals men het zich voorstelde.
Dit einde is een zeer belangrijk ogenblik in het seksuele leven van het koppel.
Twee houdingen zijn dan mogelijk: berusting of communicatie.
De fase 'in koppel leven'
Berusting resulteert in een passieve houding die gebaseerd is op wijdverspreide, maar verkeerde ideeën. “De tijd doodt het verlangen; het dagelijks leven is een vijand van seksualiteit.” De andere houding is intieme en seksuele communicatie.
Als psychoseksuologen kunnen we stellen dat intieme communicatie voor veel koppels zeer moeilijk blijft. Maar het is dankzij die intieme communicatie dat men kan overschakelen van een 'mannelijke' seksualiteit naar een eerder vrouwelijke seksualiteit.
De wittebroodsweken zijn een periode van mannelijke, want actieve seksualiteit: veel beweging, excitatie, orgasmen en ejaculaties. Maar op het einde van de wittebroodsweken blijkt die mannelijke seksualiteit voor de vrouw vaak onbevredigend te zijn.
'Mais tu ne m'avais jamais dit ça!' Editions Jouvence