De ziekte van Alzheimer is een chronische neurologische aandoening die de intellectuele functies onherroepelijk aantast. De ziekte van Alzheimer is de vierde doodsoorzaak in de Westerse landen. De ziekte is nog steeds ongeneeslijk. Toch vormt ze een groot probleem voor de volksgezondheid.
Om een ziekte goed te behandelen, moet men ze zo goed mogelijk kennen
De ziekte van Alzheimer werd voor het eerst beschreven in 1901 door een Duitse arts, die er zijn naam aan heeft gegeven. Onze kennis van de biochemische en genetische mechanismen van de ziekte van Alzheimer is echter pas de laatste 15 jaar verbeterd. Wereldwijd wordt veel onderzoek verricht naar de ziekte van Alzheimer.
Preventie: een echte therapeutische uitdaging
De belangrijkste risicofactoren zijn moeilijk onder controle te brengen (leeftijd, trisomie 21 en genetische factoren). Wel zou de levenswijze er een gunstige invloed op kunnen uitoefenen. De strijd tegen de andere risicofactoren is begonnen :
- Hoge bloeddruk en suikerziekte (diabetes) werken de vorming van "amyloïdplaques" in de hersenen, die kenmerkend zijn voor de ziekte, in de hand ;
- Een tekort aan vitamines (foliumzuur, B6 en B12) of een verhoogd homocysteïnegehalte (wat de hoeveelheid vrije radicalen zou verhogen) zouden een oorzaak kunnen zijn.
Sommige geneesmiddelen blijken een beschermend effect te hebben, nl. oestrogenen (hormonale substitutietherapie van de menopauze) en bepaalde ontstekingsremmende middelen. Ook matige consumptie van wijn zou de kans op de ziekte van Alzheimer verkleinen.
| Op dit ogenblik is geen enkele preventie werkelijk doeltreffend, maar er wordt daaromtrent zeer veel onderzoek verricht. |
Bakchine S., Doe de Mandreville A., Les médicaments de la maladie d'Alzheimer. Santé Mentale, 67 : 23-30, 2002