Vroeggeboorte: hoe het risico in te schatten?

Zwangerschap, bevalling en contracties

Vrouwen die zwanger zijn, vooral vrouwen die voor de eerste maal zwanger zijn, stellen zich heel wat vragen en maken zich veel zorgen. Zo hebben ze schrik dat ze te vroeg zouden bevallen, wat het leven van de baby in gevaar zou kunnen brengen.

En als ze dan nog vroegtijdig contracties krijgen, wordt hun vrees nog meer aangewakkerd. 

Logischerwijze meten artsen de frequentie van de weeën om het risico op een vroeggeboorte na te gaan. Al moet u weten dat die meting niet altijd een exact beeld geeft van het reële risico.

Is de frequentie van contracties belangrijk?

De frequentie van contracties is inderdaad hoger bij vrouwen die te vroeg bevielen (vóór de 35ste zwangerschapsweek). Maar men heeft geen drempelwaarde van de contractiefrequentie kunnen vaststellen die een voorspellende waarde had ten opzichte van een te vroege bevalling.

Andere tests om dit risico op te sporen, zoals meting van de baarmoederhalsopening via een vaginaal toucher (met de vingers), een echografie of dosisbepaling van bepaalde stoffen in het baarmoederhalsslijm, zijn weliswaar nuttig, maar kunnen evenmin met zekerheid het risico bepalen.

Wanneer de weeën te dicht op elkaar volgen, zullen de artsen de algemene gezondheidstoestand van de moeder en de foetus nagaan, om de beste houding te bepalen. Het kan daarbij gaan om verschillende elementen:

• Hoe dan ook: volledige bedrust voor de moeder en behandeling van de eventuele oorzaken van een dreigende vroeggeboorte.

• Geneesmiddelen om de bevalling uit te stellen.

• Behandeling op basis van corticoïden, die de longrijping bij de foetus versnellen, om zijn overlevingskansen te vergroten indien de bevalling sowieso onvermijdelijk is.

• Opname van de moeder in een gespecialiseerde eenheid.