Geen reden tot paniek, maar het Wetenschappelijk Instituut voor Volksgezondheid signaleert toch een onrustwekkende toename van het aantal gevallen van psittacose, een ziekte die de longen aantast en wordt veroorzaakt door de bacterie Chlamydia psittaci.
De bacterie behoort tot de familie van de Chlamydia, waartoe ook Chlamydia trachomatis behoort, een kiem die de geslachtsorganen besmet.De ziekte dankt haar naam, psittacose, aan het feit dat ze ook parkieten en papegaaien, die behoren tot de familie van de Psittacidae, besmet. Bij aantasting van andere vogels, zoals duiven, spreken we van ornitose of chlamydiose.
Aërogene ziekte
De mens wordt vooral besmet door vogels. De bacterie bevindt zich in de uitwerpselen van besmette dieren, wordt ingeademd en bereikt soms de longen. In de longen veroorzaakt de bacterie een sterke verdedigingsreactie van het lichaam. Milou in "Kuifje in Congo" moest dus niet bang zijn de ziekte op te lopen nadat hij door een papegaai gebeten was. Toen zat de epidemie van psittacose, die in Argentinië begonnen was en wereldwijd ongeveer 800 slachtoffers heeft gemaakt, nog vers in het geheugen.De ziekte manifesteert zich 4 tot 15 dagen na contact met het dier. De ernst van de symptomen is wisselend: van goedaardige griepachtige symptomen tot een acute pneumonie.De belangrijkste symptomen zijn:
- koorts,
- rillingen,
- hoest,
- zwakte of vermoeidheid,
- spierpijn en pijn in de borstkas,
- verminderde eetlust,
- misselijkheid,
- braken,
- diarree,
- hoofdpijn,
- zweten,
- abnormale intolerantie voor licht.
Onrustwekkende toename
Wat het Wetenschappelijk Instituut voor Volksgezondheid gealarmeerd heeft, is de plotse toename van het aantal gevallen in de provincie Antwerpen: van 12 gevallen de jaren voordien tot 22 in 2002. Die toename is significant en moet de aandacht trekken van het publiek en de gezondheidswerkers. Psittacose is een ziekte die niet goed bekend is en wordt dan ook waarschijnlijk onvoldoende gediagnosticeerd. De ziekte moet nochtans worden aangegeven.
| Weinig mensen die thuis vogels hebben, een duiventil of een volière buiten, denken eraan hun arts te verwittigen als ze dergelijke symptomen vertonen. Dat is jammer, want die informatie zou de arts snel op het juiste spoor kunnen zetten. |