Verschillende recente onderzoeken hebben de doeltreffendheid van vertebroplastie opnieuw in vraag gesteld. Vertebroplastie is een niet-invasieve chirurgische techniek die gebruikt wordt voor de behandeling van wervelbreuken veroorzaakt door osteoporose.
Waarschijnlijk is deze techniek voorbehouden aan zeer specifieke gevallen en stelt ze de patiënt niet vrij van een behandeling met geneesmiddelen.
Vertebroplastie voor de behandeling van osteoporosebreuken
Zoals u wellicht wel weet, is osteoporose een aandoening van het bot die een groot deel van de bevolking treft, in het bijzonder vrouwen na de menopauze.
Volgens de Franse Reumaliga, zouden na 65 jaar, 39% van de vrouwen geconfronteerd worden met de gevolgen van osteoporose. Dat percentage bereikt 70% op 80-jarige leeftijd. Osteoporose leidt tot een aanzienlijk verhoogd risico op breuken, die dan weer verantwoordelijk zijn voor een verminderde mobiliteit…
In de Verenigde Staten, is vertebroplastie de behandeling bij uitstek geworden op gebied van vertebrale compressiefracturen. Tussen 2001 en 2007 is het aantal ingrepen van dit type er zogoed als verdubbeld.
Wat zijn de risico's van vertebroplastie?
Als niet-invasieve chirurgische techniek, wordt bij vertebroplastie een kleine hoeveelheid 'cement' in het gebroken bot geïnjecteerd. Professor Jean-Yves Reginster van de Luikse universiteit ULg geeft uitleg: "Er is heel wat te doen geweest rond deze techniek, net zoals rond de kyfoplastie, waarbij een ballonnetje in het wervellichaam wordt ingebracht om de wervel eerst opnieuw op te richten.
Het enthousiasme is echter al heel wat verminderd… Hoewel deze technieken op korte termijn doeltreffend zijn, moet men inderdaad rekening houden met talrijke bijwerkingen. Deze doen onder meer het risico stijgen op een breuk van de wervels boven en onder de behandelde wervel. Bovendien werden ook al problemen met cementlekken vastgesteld".
(1) Kallmes, D.F. and Buchbinder, R. New England Journal of Medicine, augustus 2009; Weinstein, J.N. New England Journal of Medicine, augustus 2009.
(2) Miller, F.G. et al., Radiology, juni 2011.