Wat is er natuurlijker dan een bevalling? En toch horen we vaak van keizersneden en ingeleide bevallingen. Hoe zit het met de zogenaamde gemaksindicaties (gemak voor de vrouw en de arts), buiten de medische indicaties om een zwangerschap kunstmatig te beëindigen?
De bevalling: een natuurlijk, maar nog altijd mysterieus verschijnsel
De mechanismen om een bevalling natuurlijk op gang te brengen, zijn vandaag nog altijd niet bekend. We kunnen alleen maar statistisch vaststellen dat het ideale moment rond de 39ste en 40ste week amenorroe ligt, met als limiet 37 weken om een vroeggeboorte te vermijden en 42 weken om postmaturiteit te vermijden. Het bevallingstijdstip kan ook voorspeld worden op basis van het uitzicht van de baarmoederhals. Op grond van die elementen kan de mogelijkheid van een kunstmatige inleiding overwogen worden, temeer omdat daarvoor vandaag twee doeltreffende substanties voorhanden zijn: ocytocine en prostaglandines.
Waarom een bevalling inleiden?
De mogelijkheid om een bevalling kunstmatig op te wekken, is heel belangrijk als te lang wachten een risico inhoudt voor de baby of de moeder. Bijvoorbeeld als de baby te zwaar dreigt te worden voor een natuurlijke bevalling (waardoor een keizersnede kan worden vermeden), als de moeder een ziekte heeft (zoals hypertensie) die brutaal dreigt te verergeren of als het kind voldragen is, maar de natuurlijke bevalling uitblijft (vanaf 42 weken). Vaak wordt het moment gekozen waarop het kind niet langer prematuur is (vanaf de 38ste week), om het risico voor moeder en kind zo gering mogelijk te houden. Steeds vaker worden bevallingen echter ingeleid, niet om medische redenen, maar om het persoonlijke gemak van de vrouw. Het kan daarbij gewoon de bedoeling zijn het psychologisch of professioneel comfort van de moeder te verhogen of de bevalling overdag te doen plaatshebben, op het moment dat de verloskundige teams voltallig zijn, wat in elk geval een meer gefundeerd argument is.