Ik wil geen suiker meer gebruiken. Ik hou niet van chemische zoetmiddelen. Mijn koffie smaakt er zo raar van en ik kan ze niet gebruiken om taart te bakken. Waardoor kan ik suiker dan wel vervangen?
Honing
Honing was duizenden jaren lang het enige zoetmakende product waarover de mens beschikte. Voor het ontstaan van de imker, de bijenkweker dus, vergaarde de mens honing in de bijennesten in de natuur.
In de oudheid diende honing voor alles en nog wat. Het werd niet alleen gebruikt als zoetmiddel in drank en gebak, maar ook om bepaalde ziekten en wonden te verzorgen en zelfs als cosmetisch product. Je kreeg er een mooiere huid van.
Suiker was oorspronkelijk een dure specerij. Het werd uit suikerriet gewonnen op verre eilanden. Pas in de 19e eeuw werd het industrieel uit suikerbieten gehaald. Maar voor die tijd was honing het enige zoetmiddel.
Er bestaan tegenwoordig heel veel soorten honing. Ze komen uit eigen land of elders en dragen vaak de naam van de bloemen waar de bijen hun honing halen: lavandel, acacia, kastanje, rozemarijn enz. Ze hebben allemaal hun eigen smaak. Sommige soorten honing hebben een AOP-label (Appellation d'origine protégée).
De zogenaamde bloemenhoning komt het meeste voor en is ook het best betaalbaar. Het is ook de honing met de meest neutrale smaak.
Honing, een complex geval
Honing is een heel complex product. Het bestaat vooral uit koolhydraten (76 tot 80 %) en water (gemiddeld 20 %). Er zitten ook sporen van vetten en eiwitten in.
Honing bevat ook een aantal vitamines en minerale zouten (0,1 tot 0,5 %), maar afgaand op de hoeveelheid die we ervan eten (een eetlepel bevat 30 g honing, een koffielepel ongeveer 15 g) zal dit weinig of geen invloed hebben op de te dekken dagelijkse behoefte aan deze elementen.
Behalve deze voedingsstoffen bevat honing ook enzymen, flavonoïden (antioxydanten) en een zekere dosis antibiotica.