Net zoals Lance Armstrong zijn er elk jaar duizenden sporters die hun sleutelbeen ontwrichten of breken. Het is zelfs een van de meest voorkomende sportletsels.
Het sleutelbeen, het belangrijkste onderdeel van onze schouder
De menselijke schouder zit qua bouw relatief complex in elkaar. Dat zorgt ervoor dat de bovenarm zich in alle richtingen kan bewegen en dat vooral dankzij de sleutelbeenderen. Deze beenderen hebben de vorm van een liggende "S" en verbinden het borstbeen met het schouderblad. Ze zorgen voor de stabiliteit van de schouder, maar laten tegelijk een grote bewegingsvrijheid toe. De aanhechtingsplaatsen van het sleutelbeen moeten natuurlijk heel stevig zijn, vooral dan de aanhechting die zich het dichtst bij de schouder bevindt. Er worden immers immense krachten op uitgeoefend. Neem nu bijvoorbeeld het smashen bij het tennissen of het werpen van de bal bij handbal. Gelukkig is dit gewricht stevig ingekapseld. Twee sterke ligamenten die verbonden zijn aan een uitgroei van het schouderblad trekken het gewricht naar omlaag zoals de wanten aan de mast van een schip. Daarnaast wordt dat bindstuk ook nog versterkt door sterke spieren (de trapezespier en de deltoïdespier) die voor een stevige verpakking van het geheel zorgen. In rechtstaande houding is dit systeem bestand tegen alle mogelijke belastingen, zelfs de allerzwaarste: het speerwerpen.
Te veel is te veel!
De problemen ontstaan pas bij valpartijen op de top van de schouder, iets wat vaak voorkomt in rugby, voetbal, skiën of fietsen. Vaak komt het been dan los van de aanhechting aan de schouderkam. Al naargelang de ernst van het letsel spreekt men dan van een verstuiking of acromioclaviculaire luxatie. Soms spreekt men ook van een zogeheten pianotoets. In dat geval zijn de bandjes gescheurd waarmee het sleutelbeen normaal aan het schouderblad en het borstbeen vastzit. Als men op het sleutelbeen drukt, kan men het dan lichtjes in het gewricht drukken. Zoals een pianotoets. Dit letsel is enorm pijnlijk, maar het heelt gelukkig snel. Na enkele weken wordt de gekwetste schouder weer mobieler en blijft er alleen nog een knobbeltje over dat herinnert aan de doorstane beproevingen.