Pijn in de knie komt vaak bij sportmensen voor en jammer genoeg laten de verschillende medische tests niet altijd een duidelijke diagnose toe.
Het komt heel vaak voor dat een sporter klaagt van een pijnlijke knie, maar dat er uit de beelden van de kernspintomografie niets abnormaals blijkt. In één geval op twee betreft het dan een pathologie die sportartsen klasseren onder de uitdrukking "geforceerde knieschijf". Het probleem situeert zich in het kraakbeen dat achter de knieschijf ligt. Wanneer de druk te groot wordt, komt het voor dat dit net als porselein gaat barsten. Het klassieke geval is dat van een volwassene tussen 35 en 50 jaar die tijdens een vakantie op wandeltocht vertrekt, terwijl hij tijdens de rest van het jaar geen enkele lichamelijke inspanning doet. Het gewicht van de rugzak en de lange dalingen kunnen dan volstaan om pijn in de knie (soms beide knieën) te gaan voelen. Tegen dit letsel van het kraakbeen beschikken we jammer genoeg over geen enkele doeltreffende remedie. Een aantal teams hebben poging gedaan met visco-supplementering maar het injecteren van een smeermiddel in de knie houdt een risico in dat de pijn verdwijnt en de sporter zijn knie alleen maar meer beschadigt. Ook revalidatie heeft zijn beperkingen. Meestal probeert men een spier in de dij, de vastus medialis, te versterken om de knieschijf weer op zijn plaats te krijgen. Het probleem is dat mensen die aan deze aandoening lijden, meestal geen last hebben van een subluxatie of misvorming die moet worden gecorrigeerd. Men kan dan gigantische dijen gaan ontwikkelen, maar dit zal geen enkele invloed hebben op de pijn.
Ook een beroepsziekte
Grote atleten worden niet gespaard. Deze pathologie bedreigt vooral mensen die hun training plots intensiever maken met drukoefeningen die niet correct worden uitgevoerd. Tennisspelers en -speelsters lopen een bijzonder hoog risico, vooral op harde ondergronden. Dit was namelijk het probleem van Guy Forget in zijn glorietijd en recenter dat van Amélie Mauresmo. Bij een geforceerde knieschijf wordt klassiek rust voorgeschreven (tussen 3 en 6 maanden). Om niet helemaal inactief te blijven, wordt aanbevolen de achterste spieren van de onderste ledematen uit te rekken. Want te korte ischiumspieren in de benen dragen ertoe bij dat het been in een gebogen stand wordt gehouden en het kraakbeen dus meer onder druk komt te staan. Neem liever geen ontstekingsremmers om de pijn te doen verdwijnen en de activiteit kost wat kost te willen voortzetten. De kleine letseltjes kunnen zich binnen het kraakbeen uitbreiden, waardoor uiteindelijk elke belasting te veel zal zijn. Zo is het "cinemasyndroom" bekend, waarbij het eenvoudige feit dat men twee uur lang de benen gebogen houdt, ertoe kan leiden dat de barst opnieuw open gaat en alle vooruitgang van een traag proces van littekenvorming teniet wordt gedaan. In de ergste gevallen moet een orthese worden geplaatst om te voorkomen dat het been op de dij buigt. Dat is allemaal niet zo leuk. Deze "geforceerde knieschijf" is inderdaad een van de meest uitzichtloze pathologieën in heel de sportgeneeskunde.