Burn-out: België maakt een stand van zaken op

Burn- out: 1% tot 20% van de bevolking kampt ermee

Iedereen die iets wil te weten komen over burn-outs stoot op hetzelfde probleem. Volgens sommige artikels is de aandoening heel zeldzaam (1% van de werknemers), volgens andere is ze dan weer sterk verspreid (15 tot 30% van de bevolking, afhankelijk van de studie).

Een burn-out is geen ziekte die plots opduikt en dan weer verdwijnt. Het is een langzaam proces waarin men voortdurend verder afglijdt naar een heel complex en heel ernstig gezondheidsprobleem. Sommige mensen zijn maandenlang buiten strijd. Het is heel belangrijk dat u reageert, in welke fase van dat neerwaartse proces u zich ook bevindt. Maar dat wil niet per se zeggen dat u al een burn-out hebt.

Belgische onderzoekers hebben net de resultaten gepubliceerd van een grondige studie naar het burn-outsyndroom.

Om te weten hoeveel mensen zich op de helling bevinden en hoeveel er al «op de bodem» zitten en een burn-out hebben, hebben de onderzoekers een evaluatierooster opgesteld dat duidelijk onderscheid maakt tussen de verschillende fases die tot een burn-out leiden. Ook de elementen van de aandoening zelf werden erin opgenomen. Op die manier zijn de cijfers veel duidelijker.

 Een burn-out wordt door drie factoren uitgelokt:

• Emotionele uitputting
• Verandering in de houding tegenover het werk (cynisme, afstand, isolement)
• En een gevoel van inefficiëntie of incompetentie.

De mensen met een duidelijk vastgestelde burn-out maken 0,8% uit van de actieve bevolking. Maar als we ook de mensen erbij rekenen bij wie de drie uitlokkende factoren voorkomen, komen we aan 15 tot 20% van de bevolking. Deze mensen zitten nog niet in een burn-out, maar ze kunnen elk moment over de rand gaan.

Burn-out: te weinig oplossingen

Zo te zien zijn dus heel veel mensen in België ongelukkig met hun baan. Dat is alarmerend, zeker omdat er voor burn-outs geen makkelijke of snelle oplossing bestaat. Volgens de onderzoekers die verantwoordelijk zijn voor het project voelen de huisartsen zich machteloos en zijn de werkgevers zich niet altijd van het probleem bewust. Ze worden er nochtans als eerste door getroffen, en het aantal gevallen van werkverzuim door psychische problemen neemt nog toe.

Burn-out: de bestaande oplossingen
Wat moet u dan doen als u bij uzelf de factoren vaststelt die een burn-out uitlokken of als u denkt dat een collega of een familielid zich in de gevarenzone bevindt? Het belangrijkste is erover praten. Een burn-out wordt onder meer gevoed door het isolement dat de slachtoffers ervaren. Het gevoel het werk niet aan te kunnen is in onze maatschappij ook een heel sterk taboe. We koppelen ons gevoel van zelfwaarde nog veel te veel enkel aan onze verloonde activiteit. Een beetje solidariteit kan al het verschil maken. Maar een medische verzorging blijft belangrijk. Voor wie bij zijn huisarts niet de nodige hulp vindt, zijn er nog de stressklinieken. Ze werken multidisciplinair, wat bij zo’n complex probleem als een burn-out heel belangrijk is. Er zijn er meerdere in het land. Ze zijn meestal verbonden aan de universitaire ziekenhuizen.