Schouderluxatie

Verlies van het verband in het schoudergewricht, doordat de kop van het opperarmbeen geheel of gedeeltelijk uit de kom van het schouderblad is geschoten. De ontwrichting is meestal naar voren, soms naar achteren.

De schouderluxatie heeft de neiging habitueel te worden. De ontwrichting is meestal het gevolg van beschadigingen door een of meer traumatische luxaties van de schouder, namelijk plaatselijke loslating van het gewrichtskapsel, verwijding van de kapsel en loslating van de rand van de gewrichtskom.

De behandeling bestaat uit spierversterkende oefeningen of een operatieve ingreep.

De pezen van een aantal spieren die innig met de gewrichtskapsel vergroeid zijn worden bij een ontwrichting vaak beschadigd. Door schrompeling van kapsel en pezen na een schouderontwrichting wordt de beweeglijkheid vaak beperkt. Bij de ontwrichting naar onderen, die vaak gepaard gaat met het afbreken van de grote knobbel (tuberculum majus) aan de bovenkant van het opperarmbeen, wordt de okselzenuw (nervus axillaris) gerekt en soms gescheurd, hetgeen leidt tot vermindering of uitval van de werking van de deltaspier (musculus deltoideus).

Habituele schouderluxatie
Steeds recidiverende luxatie door congenitaal zwak gewrichtskapsel of bandapparaat, dysplasie van het gewricht of door bij een of meer traumatische luxaties beschadigd bandapparaat. Een habituele schouderluxatie ontstaat meestal als gevolg van beschadigingen door een of meer traumatische luxaties van de schouder, namelijk plaatselijke loslating van de gewrichtskapsel, verwijding van de gewrichtskapsel, beschadiging van de rand van het gewricht. Congenitale kapsel- en bandslapte kan echter ook de oorzaak zijn.