Liefde en haat liggen dicht bij elkaar: het is een banale uitdrukking die echter niet altijd juist geïnterpreteerd wordt. We hebben het gevoel dat ze veeleer van toepassing is op een pathologische persoonlijkheid of op iemand die als "psychisch gestoord" wordt beschouwd. En toch zijn menselijke gevoelens altijd per definitie dubbelzinnig, ook als we ons perfect in evenwicht voelen.
Zo'n dubbelzinnig gevoel kan enorm beangstigend zijn. Marianne heeft een baby van zes maanden. Ze kan niet meer: hij houdt niet op met huilen, en plots krijgt ze een slag van de hamer. Ze wil hem zelfs uit het raam gooien! Uiteraard doet ze dat niet, maar ze blijft een sterke drang voelen. Peter is vijftien jaar en voelt plots haat voor zijn moeder. Hij kan haar gewoon niet meer uitstaan. Het is een ware marteling voor hem. Zijn moeder heeft immers borstkanker en krijgt chemotherapie. Hij vindt het vreselijk dat hij haatgevoelens koestert voor iemand die zo lijdt en die hij graag zou moeten zien. Iemand haten van wie je eigenlijk houdt, is uiterst pijnlijk. Je voelt je immers plots een harteloos monster en krijgt schuldgevoelens die je volledig terneer kunnen drukken. En het ergste is dat je er met niemand kunt over praten. Want wie kan ertegen om te moeten horen dat iemand zijn zieke moeder haat of zijn kind niet meer kan horen of zien?
Toch is het uiterst belangrijk om te beseffen dat iedereen wel eens ooit zulke gevoelens heeft of heeft gehad, dat elk van ons wel eens heen en weer geslingerd wordt tussen extremen. Da's perfect normaal. In dergelijke situaties voelen we hevige emoties. Marianne is radeloos en is bang haar moederrol niet meer aan te kunnen, waardoor ze zich slecht voelt. Maar in plaats van uitdrukkelijk toe te geven dat ze zich rot voelt en bang is, interpreteert ze dit als agressie tegenover haar kind. In dat geval zijn er twee heilzame inzichten: als je iemand zeer graag ziet, is het normaal dat je hem of haar soms verafschuwt. Dat betekent geenszins dat je geestesziek of een monster bent. Dergelijke inzichten kunnen je doen relativeren. Anderzijds kun je beter denken: "Ik haat die situatie, ik kan niet tegen kindergeschrei" in plaats van "Ik heb een hekel aan mijn kind". Peter zou dan ook beter denken: "Ik ben doodsbang dat mijn moeder zal sterven, ik haat die situatie", en inzien dat het niet meer dan normaal is dat iemand zich slecht voelt als zijn leven zo overhoopgehaald wordt.
Als u echt overspoeld wordt door dergelijke gevoelens, kunt u beter een psycholoog of psychiater raadplegen. Die zal daarover nooit negatief oordelen, want hij is perfect vertrouwd met dergelijke problemen. Hij zal u helpen om situaties van extreme spanning te overwinnen.
Schrijf u gratis in op de newsletter van e-gezondheid !