Urine-incontinentie is één van de meest voorkomende en meest hinderlijke complicaties na de bevalling. Bij een keizersnede ligt dit risico veel lager dan bij een natuurlijke bevalling.
Wanneer een keizersnede niet echt noodzakelijk is, is de keuze tussen een natuurlijke bevalling en een keizersnede vaak zeer moeilijk, zowel voor de vrouw als voor de arts. Vandaag wordt deze ingreep vlugger uitgevoerd dan vroeger, zowel op verzoek van de vrouw als omdat de arts het nodig vindt. De risicofactoren van een bekkenbodemletsel en dus van urine-incontinentie worden echter nog altijd slecht ingeschat. Een nieuwe studie werpt een interessant licht op dit probleem en zal het debat over de indicaties voor een keizersnede ongetwijfeld aanwakkeren.
Tussen 1995 en 1997 werden in Zweden meer dan 15.300 vrouwen gerekruteerd. Sommigen hadden geen kinderen (3.339), anderen waren één keer bevallen langs vaginale weg (11.299) of met een keizersnede (669). Ze waren allemaal jonger dan 65 jaar en beantwoordden een vragenlijst over eventuele incontinentiesymptomen. De frequentie van incontinentie in al haar vormen bedroeg 10 % in de nullipare groep (vrouwen die nog nooit een kind hebben gekregen), 16 % in de groep die een keizersnede had gehad en 21 % bij vrouwen die langs natuurlijke weg waren bevallen. Het risico na bevalling langs vaginale weg ligt dus 1,7 keer hoger dan bij een keizersnede. En zelfs bij een keizersnede ligt het nog altijd 1,5 keer hoger dan bij nullipare vrouwen.
Toch valt in deze studie op dat er weinig proefpersonen een keizersnede hadden ondergaan. Deze techniek wordt immers minder vaak uitgevoerd in de Scandinavische landen dan bij ons: 5 % tegen 15 %.
De resultaten van deze studie mogen echter vooral niet gebruikt worden om te pleiten voor meer keizersneden om urine-incontinentie te voorkomen. Wel kunnen ze bijkomende informatie opleveren voor de patiënte, zodat die een gefundeerde beslissing kan nemen.
De resultaten bewijzen ook overduidelijk het grote belang van bekkenbodemtraining ("perineale reëducatie"). Het gaat hier om een cruciale fase na de bevalling die absoluut niet mag worden verwaarloosd. Daarbij leert de vrouw hoe ze haar bekkenbodemspieren moet beheersen en versterken. Bekkenbodemtraining is bestemd voor alle vrouwen die onlangs zijn bevallen, ongeacht hun risico op urine-incontinentie. Ze is zowel therapeutisch als preventief. Post partum-incontinentie kan weliswaar spontaan genezen, maar kan bij een volgende zwangerschap of na de menopauze terugkeren. Vandaar dat eventuele latere problemen beter kunnen worden voorkomen.