Een arts wilt altijd het beste voor zijn patiënt. Maar soms geeft de patiënt de voorkeur aan een andere keuze. En dat kan wel eens voor problemen zorgen...
Van het voorstel van de arts tot de keuze van de patiënt
Een verpleegkundige vertelt. "Een jongere vrouw kwam op consultatie voor een echografie. De arts ziet op de beelden dat de foetus een ernstige hartafwijking heeft. Het kind is niet levensvatbaar en een chirurgische ingreep is onmogelijk. Als de zwangerschap niet onderbroken wordt zal de foetus hoogstens nog een paar uren of een paar dagen in leven blijven. De vrouw en haar partner worden op de hoogte gesteld van het droevige nieuws. Het medisch team stelt een zwangerschapsonderbreking voor.
Het lijkt een logisch en gepast voorstel, de foetus heeft geen levenskansen. Omdat de zwangerschapsonderbreking niet dringend is, hebben de moeder en de vader de tijd om na te denken. Ze beslissen om de baby te houden. Niet in de hoop dat hij toch zou overleven, maar wel om hem de kans te geven te leven zonder dat iemand daar anders over beslist en het leven verkort wordt. Het verzorgend team heeft het moeilijk met die beslissing en probeert de ouders ervan te overtuigen dat het beter is om de zwangerschap te beëindigen. . . "
Men kan begrip opbrengen voor de beide partijen.
Net zoals alle ouders willen deze moeder en vader hun kindje het best mogelijke leven geven. Voor hen betekent dat concreet dat er niet actief ingegrepen mag worden. Het wil ook zeggen dat ze het belangrijk vinden om het bestaan van het kindje te erkennen, het een naam te geven en het te laten registeren.
De zorgverstrekkers hebben het moeilijk met de realiteit dat een kind in wording veroordeeld is. En zorgverstrekkers zoeken steevast naar een manier om in te grijpen om de patiënt te genezen. Omdat in dit geval genezing onmogelijk is gaan artsen toch naar een manier zoeken om in te grijpen. Mogelijk om hun angst in bedwang te houden of mogelijk omdat ze de indruk willen hebben dat ze 'al het mogelijke' gedaan hebben. Ook dat is menselijk.
Respect voor beslissingen
En toch is het soms wijs om angst te aanvaarden en niets te doen. Ook al is de keuze van een arts met welke specialiteit dan ook, niet dezelfde als die van de ouders, dan nog is het noodzakelijk dat de beslissing van de meest betrokkenen gerespecteerd wordt. Dat gebeurde ook in dit geval, ook al waren de artsen het er aanvankelijk helemaal niet mee eens. Het kindje kwam op de wereld en overleefde nog een paar dagen, omringd door de liefdevolle zorg van de ouders.
Dit voorbeeld wijst ook op het aanbieden van verschillende mogelijkheden. Als ouders geconfronteerd worden met zo'n drama, zou het dan niet 'menselijker' zijn om te zeggen dat er twee mogelijkheden zijn, een zwangerschapsonderbreking of niet ingrijpen en de dingen op hun beloop laten? Het is duidelijk dat geen van beide keuzes ideaal is, ze zijn allebei even pijnlijk, maar iedereen moet het recht hebben om te kiezen voor die oplossing die hen het beste lijkt en die keuze moet gerespecteerd worden.
