Regelmatig last hebben van concentratieproblemen, vaak iets verkeerd leggen of verliezen… De ziekte van Alzheimer lijkt makkelijk herkenbaar. Maar heel vaak zijn deze symptomen gewoon een uiting van de normale veroudering van het geheugen. Maar het is net belangrijk dat we de ziekte leren herkennen, want dat maakt vroegtijdige diagnose mogelijk.
- Het geheugen dat je gewoon even in de steek laat of de ziekte van Alzheimer?
- Concentratiestoornissen: niet noodzakelijk de ziekte van Alzheimer!
- Iemands naam vergeten: per definitie de ziekte van Alzheimer?
- Stemmingswisselingen, depressiesymptomen: per definitie de ziekte van Alzheimer?
- Moeilijk uit zijn woorden geraken: per definitie de ziekte van Alzheimer?
Het geheugen dat je gewoon even in de steek laat of de ziekte van Alzheimer?
Prof. Bruno Dubois, neuroloog en directeur van het ‘Centre des Maladies Cognitives et Comportementales’ in het ’Hôpital de la Salpêtrière’ in Parijs: «Eenmaal voorbij een zekere leeftijd verschijnen de geheugenklachten. Maar je mag aandacht of concentratie niet verwarren met geheugen! Veel mensen denken dat hun geheugen faalt, terwijl ze eigenlijk gewoon een concentratiestoornis hebben». Bij aanhoudende twijfel is het dus belangrijk om uw geheugen te laten testen en een bilan te laten maken.
«Hoe meer iemand over zijn geheugen klaagt, hoe kleiner de kans dat hij de ziekte van Alzheimer heeft. Als we geheugentests afnemen (zoals de test met vijf woorden die wordt afgenomen door een arts die de juiste scholing heeft om de test te kunnen interpreteren), stellen we vaak vast dat patiënten die klagen over hun geheugen vaak veel beter presteren dan mensen die er niet over klagen!» Dat lijkt misschien paradoxaal, maar een alzheimerpatiënt is zich niet bewust van zijn toestand (we noemen dat anosognosie), ook niet in de aanvangsfase. Hij denkt net dat zijn geheugen goed functioneert, toch "voor zijn leeftijd"!
Concentratiestoornissen: niet noodzakelijk de ziekte van Alzheimer!
Eenmaal de zestig voorbij, is het iets te gemakkelijk om een concentratieprobleem af te doen als de ziekte van Alzheimer. Er zijn andere verklaringen:
We staan in het dagelijkse leven continu onder druk en moeten voortdurend presteren. We maken dus een persoonlijke selectie tussen cruciale informatie en andere, in onze ogen bijkomstige en zelfs banale informatie. Vergeten waar we onze bril gelegd hebben, is niet noodzakelijk een alzheimersymptoom als onze aandacht bijvoorbeeld op hetzelfde moment wordt opgeëist door een rinkelende telefoon. Als we ouder worden, begint dat permanent zoeken naar voorwerpen of informatie ons soms zorgen te baren, meestal ten onrechte.
Slaapstoornissen, en die nemen toe als we ouder worden, dragen trouwens flink bij tot die concentratiestoornissen.
Hetzelfde geldt voor depressies, als mensen zich slecht in hun vel voelen en aldoor tobben. Iemand die depressief is, is alleen bezig met zijn eigen leed en heeft daardoor zware concentratie- of aandachtstoornissen. Dat gebeurt ook bij angst, omdat de informatie dan maar oppervlakkig wordt opgeslagen en de persoon in kwestie dus niets onthoudt.
Opgelet: ook bepaalde - heel nuttige - geneesmiddelen hebben een invloed op het concentratievermogen, zoals benzodiazepines en anticholinergica (geneesmiddelen zoals ditropan en solifenacine tegen maag- en darmkrampen of urine-incontinentie).
Gebaseerd op een gesprek met prof. Bruno Dubois, neuroloog en directeur van het ‘Centre des Maladies Cognitives et Comportementales’ in het ’Hôpital de la Salpêtrière’ (Parijs)
