Een Belgische website informeert vrouwen over urine-incontinentie, nog altijd een taboeonderwerp, en spoort hen aan om erover te praten met hun arts.
In België heeft 1 op de 3 vrouwen in de menopauze en 1 op de 20 vrouwen na de bevalling last van urineverlies. Uit een studie is gebleken dat, van de vrouwen die over dit probleem durven te praten, slechts 25,3 % het bespreken met hun partner en 30 % met hun arts. 32,1 % van de betrokken vrouwen daarentegen durft er met niemand over te spreken! Urine-incontinentie is dus nog altijd een taboeonderwerp. Er bestaan nochtans oplossingen
Erover praten
De site www.urine-incontinentie.be schetst een duidelijk overzicht van de problematiek van urine-incontinentie. Dankzij de site kunnen vrouwen (anoniem) informatie inwinnen en erover praten met hun arts. Zo behandelt de site alle vragen die de arts kan stellen tijdens het consult, zodat vrouwen hun eventuele schaamte kunnen overwinnen. De site benadrukt ook dat urine-incontinentie kan worden behandeld. Vrouwen zijn dus niet gedoemd om voor de rest van hun leven incontinentieluiers te gebruiken. Bekkenbodemoefeningen onder begeleiding van een kinesitherapeut kunnen incontinentie voorkomen. Ook geneesmiddelen kunnen in sommige gevallen het ongemak verlichten. In andere gevallen kan een lichte ingreep het probleem definitief oplossen.
Verschillende soorten incontinentie
Bij inspanningsincontinentie treedt er urineverlies op tijdens fysieke inspanningen (niezen, hoesten, lachbuien, ). "Inspanning" betekent hier: druk op of spanning in de buik. Het is de meest voorkomende vorm: ze treft 30 tot 50 % van alle incontinente vrouwen. Bij zogenaamde urge-incontinentie trekken de blaaswandspieren willekeurig samen, met als gevolg een plotselinge, frequente en soms onweerstaanbare drang om te urineren, zelfs 's nachts. Bij gemengde incontinentie komen de kenmerken van beide types voor.