Vaginitis is een ontsteking van de vagina als gevolg van een bacterie, een schimmel, een virus, de hormonen, enz. De symptomen zijn wel altijd min of meer dezelfde, vooral dan witverlies of leucorree, jeuk en pijn bij het plassen of het vrijen.
Diverse vormen van vaginitis
Vaginitis is meestal een bacteriële infectie, een schimmelinfectie (Candida albicans) of een chlamydia-infectie (SOA) die de vaginale flora verstoort.
Ook pH-schommelingen in het vaginale milieu kunnen de vaginale flora verstoren en een ontsteking in de hand werken. Dat geldt ook voor schommelingen in de glucosewaarden (vandaar het verhoogde risico op vaginitis bij vrouwen met diabetes), het glycogeengehalte, de antilichaampjes, enz.
Ook hormonale veranderingen kunnen een impact hebben op het vaginale milieu:
- zwangerschap (zwangere vrouwen hebben een verhoogd risico op vaginitis door schimmels),
- de menopauze (vaginale droogte door de daling van het oestrogeengehalte maakt het vaginale slijmvlies kwetsbaarder),
- de pil,
- wegnemen van de eierstokken, enz.
Bepaalde vormen van intieme hygiëne veranderen het vaginale milieu en kunnen zo ook vaginitis veroorzaken. Dat is onder meer het geval met vaginale deodorants, parfumzepen, bepaalde zaadceldodende middelen en vaginale douches.
Algemeen gesproken kan alles wat lokaal irritatie veroorzaakt tot een ontsteking leiden.
De parasiet die verantwoordelijk is voor trichomonase - net als chlamydia een seksueel overdraagbare aandoening - kan vaginitis veroorzaken. Ook het herpes- en het papillomavirus kunnen dat doen.
Wat zijn de symptomen van vaginitis?
Vaginitis verooorzaakt vaginale afscheiding of witverlies, jeuk, en pijn in de vagina en soms ook in de vulva. Bij het plassen of vrijen ontstaat irritatie of een branderig gevoel. De vulva is ook rood en gezwollen. In zeldzame gevallen kan zich een lichte bloeding voordoen.
De vaginale afscheiding - ook wel witverlies, leucorree genoemd - kan variëren van uitzicht, al naargelang de oorzaak van de infectie:
- Bij een bacteriële vaginitis bijvoorbeeld heeft de vaginale afscheiding een grijswitte kleur en een visgeur. Die geur is vooral na het vrijen uitgesproken.
- Witverlies dat meer op gestremde melk lijkt, wijst op een schimmelinfectie (mycose), al kan het in dit geval ook waterachtig en geurloos zijn.
- Bij trichomonase is de vaginale afscheiding geelgroen van kleur, schuimig en bijzonder onwelriekend.
Centre Duke, Encyclopédie pratique de la nouvelle médecine, Uitgeverij Robert Laffont.