Ouders en volwassenen in de omgeving kunnen een jongere helpen om na te denken over zijn toekomst, als aanvulling op de school.
Een gesprek met Thierry Carabin, auteur van " Pour quel travail êtes-vous fait ? " ("Voor welk beroep ben je in de wieg gelegd?"), verschenen bij uitgeverij Flammarion.
"U moet ook rekening houden met zijn gedrag", aldus Thierry Carabin, "en dat is iets wat de school nooit kan doen in uw plaats." Vandaar dat het belangrijk is om uw kind aan te moedigen meer zelfinzicht te krijgen en zichzelf te ontplooien. Werkt het graag in groep of liever alleen? Werkt het liever op of buiten kantoor? Houdt het vooral van menselijke contacten binnen een vast en besloten team of is het meer betrokken op de buitenwereld? Wat is zijn favoriete bezigheid: creëren, uitwisselen, uitvinden? Wat maakt het gelukkig? Bezig zijn met kinderen, dieren, intellectuele of handenarbeid?
Een voorbeeld. Karen doet haar werk enorm graag: "Ik ben geen teammens, ik ben liever mijn eigen baas. Op school was ik een goede leerling, maar toch droomde ik ervan om iets te doen met mijn handen. Vandaar dat ik me als een vis in het water voel in mijn beroep. Ik ben namelijk tandarts, en ik zou niets anders willen doen!"
"Moedig uw kind ook aan om de realiteit van een beroep onder ogen te zien", vervolgt Thierry Carabin. "Het voelt zich aangetrokken tot een bepaald beroep? Breng het dan in contact met volwassenen die in het vak zitten. Op die manier krijgt het voeling met de werkelijkheid in plaats van illusies te koesteren over een job die het uiteindelijk absoluut niet graag zou uitoefenen. Het ideaal is trouwens dat ouders over hun beroep en dat van hun vrienden en kennissen praten met hun kinderen. En dat ze hun gasten daarover aanspreken op etentjes of ontmoetingen. Op die manier kunnen jongeren vragen stellen en aspecten ontdekken waaraan ze nog nooit eerder hadden gedacht. Thierry Carabin: "Ik ben al uitgenodigd om te praten over werk en beroep met de kinderen van mijn gasten Sommigen spreken me er tien jaar later nog altijd over aan, zo'n boeiende ervaring vonden ze het."
"Op school wordt vaak gesproken over de 'ideale weg', terwijl jongeren die voor een andere weg kiezen, als mislukkelingen worden beschouwd. Die hokjesmentaliteit is ronduit nefast. De school moet integendeel de boodschap meegeven dat elke mens anders is en zijn eigen plaats moet zoeken in de samenleving. We hebben alle beroepen nodig! Ik gruw dan ook van uitdrukkingen zoals 'een baantje'. Op die manier laat men zich misprijzend uit over bepaalde activiteiten, terwijl we er met z'n allen van profiteren!"
Sommigen verkiezen trouwens een rustige baan waarin ze niet al te veel moeten investeren, zodat ze voldoende tijd over hebben voor hun echte passie(s). Niemand is verplicht om een "uitdagende job" te hebben of veel geld te verdienen. Iedereen vult succes in op zijn eigen manier: zakendoen of geld verdienen, zich nuttig voelen, creatief bezig zijn, respect krijgen van de gemeenschap, veel reizen, Ons leven is één groot geheel en tegelijk een diamant met vele facetten, en het komt erop aan ons werk harmonieus in te passen in de andere facetten: gezinsleven, hobby's,
Vanaf 12 jaar kunt u uw kind aanmoedigen om samen met een schoolpsycholoog een oriëntatiebalans op te maken en één en ander op een rijtje te zetten. Een gesprek van twee uur kan al enkele nuttige ideeën opleveren en uw kind doen nadenken.
En last but not least: ga er niet van uit dat u meteen een antwoord moet vinden als u met uw kind over de toekomst praat. De weg naar de toekomst is geen directe rechte lijn, maar krijgt beetje bij beetje vorm! Een pertinente vraag kan uw kind stimuleren om na te denken, keuzes te maken en vooruit te willen. Dat is waarnaar u moet streven in plaats van kost wat kost een antwoord te willen zoeken, alsof het probleem in een handomdraai zou kunnen worden opgelost!
