Of het nu gaat om babyblues of om een echte postnatale depressie, welke zijn de oplossingen voor zowel de mama als de baby? Een woordje uitleg van dr. Linda Morisseau, pedopsychiater, psychanaliste en diensthoofd van het Parijse Institut de Puériculture et de Périnatalité (Instituut voor Kinderverzorging en Perinatale verschijnselen).
Wat kunnen we doen om vrouwen te helpen die last hebben van babyblues of van een postnatale depressie?
In het geval van babyblues lost zich dat meestal vanzelf op. Hoe meer steun de vrouw krijgt en hoe meer haar omgeving haar bijstaat, des te sneller het probleem opgelost zal zijn. Als de vrouw bovendien goed ingelicht is over babyblues, zal ze goed beseffen, ook al is ze eraan onderhevig, dat het slechts om een tijdelijk probleem gaat.
Depressieve vrouwen hebben het vaak zeer moeilijk om hulp te vragen. Ze zijn beschaamd omdat de rol van de ideale moeder zo in onze hoofden verankerd zit dat het moeilijk is om toe te geven dat men niet in zijn taak slaagt.
Ik vind ook dat wij in Frankrijk met een groot probleem geconfronteerd worden: de mama's die pas bevallen zijn, gaan de derde dag naar huis. Dat is de slechtst denkbare dag, aangezien de baby op de derde dag blijk begint te geven van zijn behoeften. Hij laat ook merken dat hij honger heeft. De mama moet dan meteen "aan het werk" (de fles geven, de baby een bad geven, een propere luier aandoen...). Het is dan vaak nog te vroeg om psychische problemen op te sporen. In Scandinavië kunnen de vrouwen thuis bevallen of het ziekenhuis vroeg verlaten, maar ze genieten daarna verschillende keren per dag van thuisverzorging. Zover zijn we in Frankrijk nog lang niet.
Ik hoor regelmatig het volgende: "Omdat ik uit een goed sociaal milieu kom, heeft men gedacht dat ik mezelf erdoor zou kunnen slaan. Men heeft me de thuishulp van een kinderverzorgster dus niet voorgesteld..." Vaak leidt dit voor de vrouw in kwestie tot een depressie. Het probleem is dat depressieve mensen geen zin hebben om hulp te vragen. Een oplossing is dat iemand aan huis komt om de problemen op te sporen. Deskundigen kunnen een vrouw en haar kind alleen maar helpen voor de problemen en situaties die bekend zijn...
Waarom moet een postnatale depressie zo snel mogelijk behandeld worden?
Een depressieve mama kan zich niet inleven in de wereld van haar baby: ze reageert niet meer op zijn behoeften. De baby wordt in de steek gelaten en moet zich alleen zien te redden. Hier ontstaan bij het kind affectieve tekorten en ontwikkelingsstoornissen op lange termijn. De situatie is dus erg voor de baby. En ook voor de mama uiteraard, aangezien deze toestand leidt tot veel pijn. Men moet dus snel handelen: de eerste ontmoetingen vormen inderdaad de basis van de latere relatie tussen moeder en kind. Als deze ontmoetingen moeizaam verlopen, kan de situatie van wederzijds lijden een vaste vorm aannemen. Dit kan ook gevolgen hebben voor later. Een therapie moeder-kind die vroeg wordt opgestart, kan ervoor zorgen dat het probleem geen vaste vorm aanneemt en dat beiden zich niet van elkaar afwenden.
