Het fenomeen van de vrouwelijke ejaculatie - of met het poëtisch Franse equivalent ‘femme fontaine’ - prikkelt de fantasie al sinds de oudheid en is altijd al omgeven geweest door een romantisch aureool. Maar is het ook een echte ejaculatie? Zijn alle vrouwen ‘femmes fontaines’, maar weten ze het alleen niet? En bestaan er mannen met magische handen, of is het een legende?
Dr. Pierre Desvaux is seksuoloog en medeauteur van een wetenschappelijk werk dat een compleet nieuw licht werpt op het fenomeen. Hij geeft ons tekst en uitleg.
Vrouwelijke ejaculatie, een mythe doorprikt
Lange tijd was vrouwelijke ejaculatie (‘female ejaculation’ of ‘squirting’ in de Angelsaksische wereld) het enige woord om het vocht aan te duiden dat vrouwen tijdens de seksuele stimulatie uitscheiden. Maar wat al die tijd als een ejaculatie maar dan door vrouwen werd aangezien, zou uiteindelijk toch geen ejaculatie zijn, of toch maar voor een deel. Het was wachten tot 2015, toen een Franse studie verscheen (1) die door de hele gemeenschap van seksuologen en andere internationale specialisten erkend werd om klaarheid te krijgen in dit fenomeen dat 10 tot 40% van de vrouwen - eenmalig, sporadisch of regelmatig - beleeft.
Maar waar komt dat soms overvloedige vocht (tot 300 ml!) met zijn fonteineffect precies vandaan? Na tientallen jaren van hypothesen opperen, besloten dokter Desvaux en Salama de zaak eens en voorgoed uit te klaren. Het verdict is formeel: het vocht is urine die uit de blaas komt en via de plasbuis wordt afgescheiden. Om tot die conclusie te komen lieten ze zogenaamde ‘femmes fontaines’ voor, tijdens en na seksuele stimulatie observeren (analyse van de inhoud van de blaas via een echografie en staaltjes van het afgescheiden vocht) (1). De samenstelling van het vocht is op alle punten identiek met die van urine (ureum, creatinine en urinezuur).
Het mysterie van het fonteinvocht is opgehelderd
Tijdens de seksuele activiteit hebben de nieren geen enkele reden om te stoppen met werken, de urineproductie gaat dus gewoon door en de urine wordt gewoon in de blaas opgeslagen. Ook als de blaas bij aanvang leeg is, zal die zich tijdens de geslachtsgemeenschap in mindere of meerdere mate vullen, afhankelijk van hoelang de vrijpartij duurt. De vrouwen die door dokter Salama en Desvaux werden gevolgd, hadden bij aanvang van de seksuele opwinding een lege blaas. Die vulde zich vóór het squirting en was erna leeg. Het volume van het fonteinvocht kan groot of klein zijn en het vocht is eerder helder van kleur tot zelfs kleurloos. Maar in tegenstelling tot wat sommige specialisten dachten, is deze urine - zo blijkt uit de chemische analyse - niet verdund.
Waarom is het afgescheiden vocht dan geurloos? Bij iemand die voldoende drinkt en dus genoeg vocht inneemt, heeft de heldere urine meteen na de uitscheiding geen geur (behalve na het eten van bepaalde voedingswaren zoals asperges). De geur komt er pas als het ureum wordt afgebroken - dat gebeurt door bacteriën - en vervolgens in contact komt met de lucht (vorming van ammoniak).
(1) J Sex Med 2015;12:661–666