Het verlangen van twee verschillende mensen is nooit identiek, maar in het vuur van de ontmoeting dreigt men dat al eens te vergeten. Als twee mensen elkaar pas kennen en verliefd zijn, is het verlangen zeer groot, want ze delen hun leven nog niet. Als ze elkaar zien, is het verlangen altijd aanwezig. Maar de periode van de kennismaking is maar een vluchtig moment in het leven. Daarna moet de relatie worden uitgebouwd ... en dan verandert het verlangen ook.
- Waarom houdt dat sterke verlangen niet aan?
- Hoe gaat het verlangen nadien functioneren?
- Hoe ziet de andere vorm van verlangen er uit?
- Dus passen we niet bij elkaar, aangezien we zo anders zijn?
- Is het echt zo karikaturaal: de mannen functioneren zus en de vrouwen zo?
- Waaraan zijn die verschillen tussen mannen en vrouwen te wijten?
Waarom houdt dat sterke verlangen niet aan?
Als je als koppel gaat samenwonen, voel je veel minder het gemis, en dat is een van de stimulansen van het verlangen. Als je elkaar elke ochtend en elke avond ziet, of zelfs nog vaker (er zijn bijvoorbeeld koppels die samen werken), kan het verlangen niet meer op dezelfde manier functioneren.
Hoe gaat het verlangen nadien functioneren?
Het verlangen uit zich dan in twee verschillende vormen:De ene vorm is die van het driftmatige verlangen, een vorm die vaak meer terug te vinden is bij mannen. Het is de seksuele drift die je doet zeggen: "Ik heb zin om met je te vrijen"... Ineens heeft men er zin in. Die zin hoeft niet noodzakelijk plots te komen. Ze kan ook geleidelijk aan ontstaan in één of twee dagen. Dan gaat het om een verlangen dat groeit. Men noemt dit een driftmatig verlangen, omdat het iets is wat vanuit onszelf komt en niet altijd wordt uitgelokt door iets in onze omgeving.
Symposium "Transversales ", prof. Marcel Rufo, dr. Sylvain Mimoun en dr. Catherine Solano, 29 juni 2007.