Vroegrijpe kinderen: een onderschat probleem

Volgens een enquête* bij 500 artsen varieert de definitie van een vroegrijp kind enorm, van het kleine genie over de artiest tot het kind met een olifantengeheugen. Omgekeerd krijgt de term soms ook een negatieve connotatie: een kind dat faalt op school, dat problemen heeft... Het lijkt zelfs dat de negatieve perceptie op weg is om de meerderheid te gaan uitmaken.Wat zou voor u de beste omschrijving zijn voor een vroegrijp kind?

Een probleemkind: storend gedrag, hyperactief, depressief enz. (43%).
Een artistiek of muzikaal schepper (22%).
Een kind met uitzonderlijke geheugencapaciteiten (9%).
Een kind dat goed is in alles (8%).
Een klein genie (6%).
Een kind dat het heel goed doet op school (5%).
Een kind dat faalt op school (5%).
Een wonderlijke rekenaar (1%).

Overigens wordt de omvang van het probleem flagrant onderschat.Wat is volgens u de verhouding van vroegrijpe kinderen (met een IQ hoger dan 125) in de bevolking?

1,4% (30%).
2,5% (39%).
5% (22%). Correct antwoord
7% (8%).

Vroegrijpe kinderen, met een IQ dat gelijk is aan of hoger is dan 125, vertonen een heterogeen karakter in hun ontwikkeling. Bij de anderen wordt de hele persoonlijkheid gevormd op een homogene manier op intellectueel, affectief en motorisch vlak, terwijl bij kleine "hoogbegaafden" de intellectuele rijping een voorsprong neemt, terwijl de affectieve en motorische ontwikkeling het normale verloop volgt. Zo evolueren ze dan naar een aparte denk- en handelwijze, waardoor een derde van hen moeilijkheden krijgt om zich sociaal en op school aan te passen.Doordat geen rekening wordt gehouden met hun bijzonderheden legt het onderwijssysteem hen immers een onaangepast ritme op en dat kan leiden tot: schoolmoeheid, passiviteit, opstandigheid enz. en op termijn falen op school en van de persoonlijkheid.De risico's schuilen ook in de familiale en sociale omgeving. Als de hoogbegaafdheid niet wordt herkend, gaat het onbegrepen kind zich slecht voelen in al zijn relaties (ouders, leraren, andere kinderen), wat kan leiden tot pathologieën zoals depressies of obsessionele, compulsieve problemen.De families en het onderwijssysteem moeten rekening houden met deze intellectuele vroegrijpheid om correct te kunnen antwoorden op de behoeften (zoals bijvoorbeeld het geval is bij dyslexie of dysorthofonie) en van hun anders-zijn een daadwerkelijke troef te kunnen maken.