Urineverlies kan vanaf de zesde maand van de zwangerschap optreden. De verhoogde urineerfrequentie - met meer dan zeven plasbeurten per dag - is "normaal" en toe te schrijven aan het grotere volume van de baarmoeder die op de blaas drukt.
Urineverlies komt relatief veel voor tijdens en na de zwangerschap
Vier op de tien zwangere vrouwen verklaart tijdens de zwangerschap last te hebben gehad van urine-incontinentie. Het fenomeen komt meer voor bij zwangere vrouwen die al bevallingen achter de rug hebben (50%) dan bij vrouwen die hun eerste zwangerschap meemaken (29%). Wie al eens last heeft gehad van urineverlies maakt veel kans om er bij een volgende zwangerschap opnieuw mee geconfronteerd te worden.
Is bevallen langs natuurlijke weg een belangrijke oorzaak van urine-incontinentie?
Alain Bourcier*: Heel zeker. Bijna 50 % van de jonge moeders krijgt net na de bevalling last van inspanningsincontinentie.
De risicofactoren voor urine-incontinentie bij vrouwen zijn:
- Het optreden van urineverlies in de loop van het tweede trimester van de zwangerschap.
- Een bevalling met een extra lange uitdrijving.
- Meer dan 13 kilo gewichtstoename.
- Inspanningsincontinentie net na de bevalling.
- Geboortegewicht van het kind meer dan 3,9 kilo.
- Schedelomtrek van de baby meer dan 35,5 cm.
- Artsen hebben tijdens de bevalling abdominale druk uitgeoefend.
- Traumata, spierletsels aan de bekkenbodem, inknippen.
- Vanaf drie bevallingen langs natuurlijke weg.