Recente studies tonen aan dat de voordelen van regelmatige lichaamsbeweging merkbaar zijn vanaf de eerste sessies en dat men niet noodzakelijk moet zweten of records moet breken. Een woordje uitleg!
Al een tijdje zijn de specialisten het eens over de beschermende effecten van sport. Maar de meningen zijn verdeeld over de minimumdosis om de vruchten van een actief leven te kunnen plukken. In het begin waren de dokters eerder geneigd een intensieve sportbeoefening te stimuleren. Zij raadden een energiebesteding van 2000 tot 4000 calorieën per week aan. Dat is geen enkel probleem voor een dokwerker of een verhuizer. Maar voor een administratief bediende betekende dit dat hij één tot twee uur per dag moest sporten. Dat was uiteraard onmogelijk. Toen heeft men de vereisten progressief teruggebracht naar realistischere aanbevelingen van drie keer één uur sport per week. Maar dit was nog steeds te veel volgens de beschikbare tijd van de betrokken personen. Op dit moment worden deze aanbevelingen nog naar beneden gebracht. Want door de lat te hoog te leggen, draagt men ertoe bij dat duizenden mensen zich uitgesloten voelen uit de gezondste groep van de bevolking en dat zij zich uiteindelijk afvragen of hun wekelijkse fietstochtje of hun zondagse bezoek aan het zwembad wel zin heeft. Daardoor bestaat het risico dat deze mensen uiteindelijk helemaal de handdoek in de ring gooien.
Stappen in de strijd tegen hartaanvallen
Nieuwe studies hebben het belang aangetoond van het in beperkte mate beoefenen van sport. Dokter Koenig van het Medisch Centrum van de Universiteit van ULM (ALL) bestudeerde 800 van zijn stadsgenoten tussen 40 en 68 jaar. 312 van deze personen vertoonden een min of meer ernstige hartaandoening. De dokter verzocht al deze patiënten om ten minste één keer per week te sporten en vergeleek hun gezondheidstoestand vervolgens met die van een groep mensen met een sedentair leven. Hij gebruikte verschillende biologische doseringen om de toestand van het slagaderstelsel te evalueren. We slaan de methodologie over en gaan onmiddellijk over tot de bespreking van de resultaten. Dokter Koenig verklaart dat een "beperkte lichaamsbeweging zoals snelwandelen, één keer per week, de mortaliteit significant verlaagt". Deze cijfers stemmen tot nadenken: minder dan een uur sport per week zou voldoende zijn om het risico van hartlijden met 15% te verlagen. Tussen één en twee uren sporten doet dit cijfer stijgen tot 40%; met meer dan twee uren komen we doodleuk uit op 61%. Maar opgelet, daarvoor moet men zich wel toeleggen op uithoudingssporten. Enkel deze sporten hebben een positieve invloed op het cardiovasculaire stelsel: een verlaging van de bloeddruk, een betere bloeddoorstroming, een afname van ontstekingsprocessen ter hoogte van de slagaders enz. Anderzijds waarschuwt dokter Koenig voor explosievere oefeningen (hardlopen, springen), waar geen heil in zit. Deze besluiten, die worden overgenomen door de respectabele American Medical Association, kunnen op de volgende manier worden samengevat: "om sportief te zijn, moet men zich niet echt vermoeien". Goed nieuws voor al wie het niet zo begrepen heeft op lichaamsbeweging. Maar men kan zich afvragen waar deze herziening naar beneden zal eindigen. Als dit zo doorgaat, zal er misschien binnenkort een studie zijn die de voordelen van breien bij de preventie van cardiovasculaire accidenten aantoont of lanceert men binnenkort een boycot van de afstandsbediening voor het aan- en uitzetten van de televisie om zo lichte lichaamsbeweging te promoten.