Een tenniselleboog (tennis elbow) is een ontsteking van de pezen ter hoogte van de elleboog. Deze aandoening is zeer vaak te wijten aan een te intensief gebruik van de spieren van de onderarm, bijv. bij het tennissen. Vandaar de naam. Een Nederlandse studie vergeleek de doeltreffendheid van verschillende behandelingen en toont aan dat corticoïden op lange termijn minder doeltreffend zijn dan fysiotherapie of zelfs geen behandeling/therapeutische abstinentie.
Meerdere spieren van de onderarm, die met name de extensie en de rotatie van de hand controleren, hechten aan het bot met pezen die aanhechten onderaan het bot van de arm, de humerus. Deze spieren worden soms intens belast bij bepaalde sporten, zoals tennis of golf. Dit kan leiden tot een ontsteking, "tenniselleboog" of epicondylitis genoemd. Deze ontsteking wordt gekenmerkt door pijn in het laterale deel van de elleboog die zo hevig kan zijn dat bepaalde bewegingen onmogelijk worden. In de meeste gevallen regresseren deze symptomen spontaan na 6 maanden tot één jaar. De behandeling bestaat in rust en dus stopzetting van de sport- of andere activiteiten die aan de basis liggen van de klachten. Om de pijn te verlichten geeft men gewoonlijk anti-inflammatoire middelen per os in de vorm van een zalf. Ook massage kan doeltreffend zijn. Als de pijn aanhoudt, worden vaak lokale infiltraties met corticoïden voorgeschreven.
In alle zachtheid
Een team Nederlandse artsen heeft een studie uitgevoerd bij 185 personen die in drie groepen werden ingedeeld. De eerste groep kreeg gedurende 6 weken injecties met corticoïden. De tweede groep kreeg fysiotherapie (sessies met ultrageluid, massages met fricties en revalidatie-oefeningen), eveneens gedurende 6 weken. De derde groep, de controlegroep, kreeg geen specifieke behandeling.De evaluatie van de gezondheidstoestand van de patiënten na 6 weken behandeling toonde een slaagpercentage van 92% voor corticoïden, 47% voor fysiotherapie en 32% in de controlegroep. Deze resultaten pleiten dus sterk voor het gebruik van corticoïden.Maar op langere termijn (na één jaar) rapporteerden de artsen een slaagpercentage van 91% voor fysiotherapie tegen slechts 69% voor corticoïden en 83% voor de controlegroep. Deze resultaten kunnen worden verklaard door een hoog recidiefpercentage in de groep die werd behandeld met corticoïden.Deze eerste resultaten moeten nog worden bevestigd. Men kan zich vragen stellen bij de te snelle hervatting van de activiteiten (tennis of een andere activiteit) na een behandeling met corticoïden zodra de pijn enigszins verlicht is. Het belang van een goede revalidatie is in elk geval bewezen.