Volgens sommige recente onderzoeken zou sportbeoefening bijdragen tot de productie van stresseiwitten. Is dat erg, dokter?
Wat zijn stresseiwitten?
Wanneer we ziek worden en koorts krijgen, zet ons lichaam een reguleringssysteem in gang om de productie van eiwitten te vertragen. Logisch: de productie van nieuwe eiwitten vergt veel energie. In dringende gevallen is er geen enkele reden om onze krachten onnodig te verspillen. Er is nochtans een uitzondering: het lichaam blijft bepaalde eiwitten massaal produceren. Vreemder nog: hun structuur komt met geen enkele bekende soort overeen. Onderzoekers leidden hieruit af dat deze eiwitten wellicht zeer belangrijk zijn en noemden ze logischerwijze 'heat shock' eiwitten (van het Engels 'Heat Shock Proteins' of HSP).
Ook in de sport!
Een eigenaardige vaststelling: ook sport kan bijdragen tot een hogere productie van die bijzondere eiwitten in het bloed. Wetenschappers hebben een verband aangetoond tussen beide parameters. Men stelt inderdaad vast dat getrainde atleten in rust een lager basisgehalte aan stresseiwitten hebben dan mensen met een sedentair leven. Bij inspanning daarentegen, was de stijging van het gehalte bij de sportievelingen indrukwekkend. Om beter rekening te houden met de verschillende processen die hun productie voorafgaan, werd de benaming 'stresseiwitten' ingevoerd ter vervanging van 'heat shock' eiwitten.
Andere verbazingwekkende vaststelling: de productie van stresseiwitten verschilt enorm van persoon tot persoon. De ene produceert er meer, de andere minder. Dit zou de natuurlijke interesse van sommigen voor sportactiviteiten kunnen verklaren. Ook de leeftijd speelt een belangrijke rol. Wanneer men ouder wordt, gaat een deel van de interesse verloren, maar wat zijn daarvan de gevolgen?