We kennen bijna allemaal minstens één hyperactief of hyperkinetisch kind in onze omgeving. Sport is weliswaar geen wondermiddel, maar kan toch helpen
Alle jonge dieren - ook de mens - hebben behoefte om zich uit te leven. Zo is berekend dat kinderen die in de vrije natuur spelen, in de loop van eenzelfde namiddag vaak meer dan tien km afleggen! Dit ongelofelijke dynamisme is mogelijk dankzij specifieke systemen in de hersenen, met name een naar verhouding grotere afscheiding van neurotransmitters zoals dopamine. Kinderen worden rustiger met het ouder worden en leren hun energie beter te kanaliseren. Dat verloopt echter niet altijd zonder problemen. Er zijn zelfs grote verschillen merkbaar in het groeiproces.
Hyperkinetische kinderen hebben een bijzonder vermoeiend temperament. Ze kunnen er moeilijk hun aandacht bijhouden, ondanks voortdurende waarschuwingen, en kunnen onmogelijk stil blijven zitten. Hun omgeving maakt zich soms boos omdat ze denkt dat het om slechte wil gaat. Dit gedrag kan ook problemen op school veroorzaken en zelfs tot afwijzing leiden van andere kinderen. Hyperkinetische kinderen zijn voortdurend opgewonden en begaan daardoor de ene onhandigheid na de andere. Bovendien krijgen ze ook gemakkelijk woedeaanvallen en huilbuien.
Dit syndroom is vrij frequent: het zou naar schatting voorkomen bij 3,5 % van alle kinderen tussen 5 en 12 jaar, met een verhouding van vier jongens voor één meisje. De oorzaak is nog altijd niet bekend. Erfelijk? Congenitaal? Traumatisch? Ook psychologische invloeden kunnen een rol spelen. Sommige auteurs maken trouwens onderscheid tussen pathologisch hyperkinetisme en tijdelijke hyperactiviteit als gevolg van traumatische ervaringen zoals een scheiding, een overlijden enz.
Een kwestie van discipline
Hyperkinetisme veroorzaakt tal van problemen in het gezin en op school. Vaak krijgt het kind zelfs psychotrope geneesmiddelen voorgeschreven om te kalmeren. Specialisten zijn het overigens niet eens over de zin van zo'n aanpak.
De vraag is: zijn er andere oplossingen mogelijk? We denken dan uiteraard aan psychotherapie, die zowel heilzaam is voor het kind als voor zijn omgeving. Ook sommige voedingsmaatregelen verdienen nadere aandacht. En ook sport is een uitstekende manier om overtollige energie kwijt te raken en zich af te reageren. Daarbij genieten die sporttakken de voorkeur die geen te dwingende regels hebben, makkelijk aan te leren zijn, geen te lange aandacht vereisen en geen gevaar inhouden voor blessures, zoals atletiek, zwemmen, balspelen enz. Nadien mag het kind dan overschakelen op disciplines die even intens zijn, maar een zekere beheersing vereisen: watersporten, judo, badminton, tennis,
Als de trainer en de omgeving het wat psychologisch aanpakken, kan het kind zich voldoende uitleven in die activiteiten en op die manier eindelijk de spiraal van mislukking en afwijzing doorbreken.
Schrijf u gratis in op de newsletter van e-gezondheid !
