Wat moeten we denken van de nieuwigheden die de textielnijverheid in petto heeft voor de sportbeoefenaars? Zijn ze overbodig? Of zijn ze onontbeerlijk? U mag zelf oordelen.
Sport: uitrusting en kleding steeds meer geperfectioneerd
Het moet al heel lang geleden zijn dat mensen zich tevredenstelden met een trainingspak en sportschoenen wanneer ze gingen sporten. De huidige textielindustrie biedt producten aan met steeds meer mogelijkheden en die bovendien voor betere prestaties zorgen. En zodra sporters ervan geproefd hebben, is het natuurlijk moeilijk om een stap terug te zetten. Om deze evolutie te begrijpen, moet men weten dat sport, en zeker hardlopen, op de eerste plaats een kwestie is van calorieënoverdracht. Wanneer we lopen, wordt 80% van de geproduceerde energie omgezet in warmte. Als er geen enkel middel bestond om die verloren calorieën weg te werken, zou de koorts ons al na enkele kilometers doen hallucineren. De uitdaging aangegaan door de nieuwe kledingstukken bestaat dus uit een betere verdamping van het zweet, terwijl bij regenweer de waterafstotendheid verzekerd is. Men moet met andere woorden watermoleculen in vloeibare toestand aan het oppervlak van het kledingstuk houden, terwijl de doorgang van de moleculen in gastoestand in de andere richting wel mogelijk moet zijn. Dat is het principe van de 'waterafstotend ademende' stoffen.
Men spreekt ook van het 'push and pull'-effect van stoffen die de zweetdruppels letterlijk opzuigen aan het huidoppervlak en ze naar de andere kant van het stof overbrengen. Nog merkwaardiger: sommige vezels slagen erin te reageren op de vochtigheid door warmte te produceren die ervoor zorgt dat de vochtige lichaamsdelen snel drogen. Andere vezels ondergaan een behandeling zodat ze op de vochtigheid reageren door samen te trekken (om een betere afvoer van het zweet mogelijk te maken) om daarna opnieuw hun oorspronkelijk volume in te nemen (om het calorieverlies te beperken).
Zijn die sokken wel helemaal droog?
Sokken voor sporters krijgen een bijzondere aandacht van de fabrikanten zodat de voet kan transpireren bij inspanning, terwijl toch vermeden wordt dat dit vocht zich op de duur opstapelt en van de schoen een spons maakt. En daar blijft het niet bij! Heel wat studies worden verricht naar het gebruik van materialen met elastische eigenschappen, zoals elasthan. Het is de bedoeling druk uit te oefenen op sommige lichaamsdelen om zo de veneuze terugkeer te bevorderen.
Dit verhaal begon toen atleten opmerkten dat ze zich beter voelden wanneer ze trainden met steunkousen, zoals men er soms draagt tijdens lange vliegtuigreizen. Deze hoge sokken zouden het voordeel hebben dat ze zijdelingse bewegingen beperken, wat op zijn beurt het aantal parasitaire bewegingen vermindert en dus ook de aantasting van de loopbeweging uitstelt, wat uiteindelijk door de inspanning toch zal gebeuren (specialisten noemen dit de 'langzame component' van VO2 max). Anders gezegd, deze sokken zouden het mogelijk maken een constante snelheid te behouden gedurende de volledige inspanning. Daarna zou ook een beter herstel mogelijk zijn. Wie doet beter?
