Sarcoïdose is een vage ontstekingsziekte die elk orgaan kan treffen, maar het toch vooral gemunt heeft op de longen. Ze is sluipend, verloopt vaak zonder symptomen (latent) en wordt meestal ontdekt naar aanleiding van een röntgenfoto van de longen.
Wat is sarcoïdose?
Sarcoïdose is een relatief frequente aandoening (ongeveer 10 gevallen op 100.000 personen) die voorkomt bij jongvolwassenen tussen 25 en 40 jaar. Het verloop is vaak gunstig, maar toch treden er in 20 % van de gevallen respiratoire of extrarespiratoire complicaties op. Het is een diffuse, zogenaamde granulomateuze ontstekingsaandoening waarbij er kleine ontstekingshaarden ontstaan, granulomen genoemd. De longen en de lymfeklieren worden het vaakst getroffen (90 % van de gevallen), maar sarcoïdose kan ook andere organen en systemen aantasten, zoals lever, ogen, hart en skelet.
Wat zijn de symptomen van sarcoïdose?
Het ontstaan van sarcoïsode is nog altijd onbekend. Als sarcoïdose in de longen zit en gepaard gaat met symptomen, gaat het meestal om droge hoest, kortademigheid, pijn in de borstkas, vermoeidheid en gewichtsverlies. In de andere gevallen zijn de symptomen: koorts, gewrichtspijn, schilferig erytheem en bloeddoorlopen ogen. Meestal wordt de ziekte echter toevallig ontdekt naar aanleiding van een longradiografie.
In 20 % van de gevallen wordt ze opgespoord bij ademfunctiestoornissen. De diagnose moet worden bevestigd door andere ziekten uit te sluiten met vergelijkbare symptomen (tuberculose, longkanker, lymfoom, fibrose, mucoviscidose enz.), en een biopsie te nemen van één van de getroffen organen.
Wordt er een geneesmiddel aangeraden, dan gaat het om corticosteroïden, die de ontsteking verminderen.
