Psoriasis is als een paradox: hoewel de ziekte goed zichtbaar is, is ze nog steeds relatief onbekend bij de bevolking. Bovendien rust nog altijd een groot taboe rond psoriasis. Volgens de specialisten, is over de ziekte kunnen praten met familie en kennissen nochtans zeer belangrijk voor psoriasispatiënten om zich beter te kunnen voelen.
Psoriasis: een contraproductief taboe
Waarom rust er nog steeds een groot taboe rond psoriasis? Deze huidziekte die gepaard gaat met intense jeuk, de vorming van rode plekken en afschilfering van huidschubben is nochtans geen zeldzame aandoening. Bovendien is ze dikwijls goed zichtbaar aangezien de plekken (of plaques) ook op het gezicht, de hoofdhuid of de handen kunnen voorkomen. Toch hebben heel wat psoriasispatiënten het moeilijk om over hun ziekte te praten. Soms weigeren ze ronduit om het onderwerp aan te kaarten. Omdat ze uiteraard niet zelf beslist hebben om ziek te zijn, lijkt het hen, zeker in het geval van chronische aandoeningen zoals psoriasis, soms opbeurend om de ziekte gewoon te negeren. Artsen die zich gespecialiseerd hebben in psoriasis, raden hun patiënten nochtans aan om over hun ziekte te praten met familie en kennissen.
Waarom is het goed om over psoriasis te praten?
Het psychologische, alsook het psychosomatische aspect van psoriasis is welbekend. Hoewel een goed beheer van stress en emoties geen echte behandeling is, toch is het een belangrijke factor om de symptomen te verlichten en vooral om de weerslag van de ziekte op de levenskwaliteit van de patiënt te verminderen. Het feit dat een psoriasispatiënt vrij kan praten over zijn ziekte en kan genieten van de steun van familie en kennissen heeft op hem een zeer belangrijke impact. Het zou jammer voor hem zijn, mocht hij deze kans niet met beide handen grijpen. Vooral omdat in de meeste gevallen de reacties van familie en vrienden ten opzichte van de ziekte positief zijn.
