Profiling is een methode om het psychologisch profiel van een persoon te bestuderen. Profiling wordt gebruikt in de criminologie, de politiek en nu ook in de aanwerving van personeel. Het zou iemands gedrag helpen voorspellen.
We hadden hierover een interview met professor Pascal de Sutter*, specialist in politieke profiling en auteur van diverse boeken over het onderwerp.

- Profiling en de politie: een misdadiger opsporen via zijn psychologisch profiel
- Profiling in bedrijven: op zoek naar de beste kandidaat
- Profiling op afstand: inzicht in de persoonlijkheid van een leidinggevende man of vrouw, iemand met grote verantwoordelijkheid, enz.
- Analyse van de vijf persoonlijkheidsdimensies
- Waar kan profiling precies voor dienen?
- Wat zijn de grenzen van profiling?
- Bestaan er pseudoprofilers?
- Welke opleidingen bestaan er voor profilers?
Profiling en de politie: een misdadiger opsporen via zijn psychologisch profiel
In dit geval kent de profiler de gezochte crimineel niet en niemand weet waar hij zich ophoudt. Door deductie aan de hand van bepaalde elementen (gedrag, plaatsen, details) stelt de profiler een psychologisch profiel op van dit type crimineel. Als de misdaad bijvoorbeeld minutieus en met heel veel zorg is voorbereid, gaat men ervan uit dat de dader een obsessieve-compulsieve persoonlijkheidsstoornis heeft. Die kennis wordt gebruikt om het door de profiler opgestelde profiel te vergelijken met de verschillende profielen van de verdachten.
Profiling in bedrijven: op zoek naar de beste kandidaat
Meestal is de bedoeling om iemand te vinden die het best beantwoordt aan de vacante functie. De profiler laat de sollicitant een reeks tests doen om zijn psychologisch profiel op te stellen.
- 1
- 2
- 3
- 4
- Volgende pagina
* Prof. Pascal de Sutter is doctor in de psychologie en heeft een expertise opgebouwd in de politieke psychologie. Hij heeft in dit domein gewerkt voor de Europese Unie en het Canadese leger. Enkele van zijn boeken: « Ces fous qui nous gouvernent » (Uitgeverij des Arènes, 2007), « Dans la tête des candidats » (Uitgeverij des Arènes 2011).