Prenatale stress

Stressverschijnselen die bij de nog ongeboren baby kunnen optreden. Hoewel het aan de hand van onderzoekingen bij dieren onmogelijk is de definitieve conclusies omtrent menselijke gedragingen te trekken, weet men tegenwoordig dat bepaalde vormen van stress in de baarmoeder een nadelige invloed op de ongeborene uitoefenen.
Als de moeder kettingrookster is, bijvoorbeeld, is de toevoer van zuurstof naar de foetus niet optimaal, hetgeen tot een kleinere, lichtere baby leidt.

Een ontoereikende of onevenwichtige voeding van de moeder kan tot een te vroege geboorte leiden. Dit zijn allemaal uitstekend gedocumenteerde voorbeelden van de manier waarop fysieke stressfactoren de omstandigheden voor de foetus kunnen verslechteren.
De vraag welke uitwerking emotionele stress heeft, wordt van groot belang geacht, omdat de ingrijpende veranderingen die een zwangerschap met zich brengt meestal een emotionele belasting betekent.

Emotionele stress veroorzaakt bepaalde waarneembare fysieke reacties bij moeder en kind.
Als een zwangere vrouw van streek of angstig is zal de hypothalamus (deel van de tussenhersenen) via de hypofyse (hersenaanhangsel) enkele hormonen gaan uitscheiden die fysieke veranderingen in het lichaam veroorzaken:
- versnelde hartactie;
- transpiratie;
- snelle pols;
- verhoging van de bloeddruk.
Deze hormonen passeren de placenta en belanden in de foetale bloedstroom, zodat ze een duidelijke toename van het activiteitsniveau van de baby teweegbrengen.
Bij vrouwen die plotseling een heftige emotionele belasting moeten doorstaan is dit verschijnsel zo duidelijk dat de bewegingen van de foetus soms tienmaal zo intensief worden als normaal.