Obsessieve gedachten

Hey onbreekbaar

Ik heb ook last van obsessieve gedachten, de ene dag al wat meer dan de andere. Ik denk dat het af en toe nog wel eens zal opspelen, maar bij mij helpt het door eens diep adem te halen en te denken waar maak ik me nu weer druk om? Ook heb ik geleerd om niet te ver vooruit te kijken maar dag per dag te kijken en te leven. Het leven is veel te kort om ons druk te maken of we al dan niet een ziekte krijgen of hebben. Als je twijfelt of je lichamelijk iets mankeert kan je altijd je dokter raadplegen die dan waarschijnlijk je weer kan vertellen dat er helemaal niets aan de hand is. Ik hoop dat ik je een beetje geholpen heb met mijn antwoord.

Groetjes Sterke vrouw

Beste onbreekbaar,

Een paar jaar geleden heb ik vrijwel dezelfde klachtengehad. Inderdaad ook de intense angst, ik had toen ook vaak steken in de borststreek waardoor ik paniekaanvallen kreeg. Op een gegeven moment kreeg ik ze ook steeds vaker. Zelfs een keer in de bios of gewoon terwijl ik thuis tv aan het kijken was. Ik had het idee dat mijn hart oversloeg waarna ik daarna natuurlijk door de paniekaanval hartkloppingen kreeg. Ik wilde bijna niks meer alleen doen. Ik maakte me ook over van alles zorgen,kon op een gegeven moment ook het nieuws niet meer kijken. Al die ellende daar werd ik helemaal zenuwachtig van.

Ik was denk ik rond de 18 - 19 en is misschien na een jaar over gegaan. Heel geleidelijk wel. Ben inmidels 23 en heb vrijwel nergens last meer van. Wat ik probeerde, was juist de dingen waar ik bang voor was te gaan doen. Wel naar die drukke discotheek gaan, naar dat concert met zoveel mensen, ben zelfs een half jaar in het buitenland gaan werken om mezelf te bewijzen dat ik het wel alleen kan, en dat mijn gedachtes voor onzin en overdreven waren. Uiteindelijk kreeg ik hierdoor steeds meer zelfvertrouwen waardoor ik mijn angsten steeds meer kon relativeren.

Misschien dat het ook met de leeftijd te maken heeft. Je wordt volwassen, je wordt zelfstandiger, en dat ging bij mij gepaard met onzekerheid.

Ik hoop dat je iets hebt aan mijn tips, en heel veel succes! Probeer jezelf gewoon zoveel mogelijk te overtuigen dat er niks aan de hand is, of gewoon proberen 'scheit' aan je gedachtes te hebben. Is makkelijker gezegd dan gedaan, maar je moet toch jezelf overtuigen en daar uiteindelijk in gaan geloven.

Bij mij is ht uiteindelijk gelukt, je moet alleen wel geduld hebben en jezelf de tijd gunnen dat het uiteindelijk wel goed komt!

Beste, 

Ik herken mezelf grotendeels in jouw verhaal. Bij mij begon het toen ik 20 jaar was en tijdens een warme, stressvolle examenperiode hartkloppingen ervaarde. Dit resulteerde in een kortstondige paniekaanval. Dagen en weken nadien voelde ik een leeg, wezenloos gevoel. Met ups en down ontwikkelde ik stilaan een overtuiging dat er lichamelijk (met mijn hart) iets mis was. Aangezien ik ook al sinds kinds af aan hartgeruis heb, heeft een cardioloog mij onderzocht maar niks gevonden. Toch blijft een constante angst aanwezig die ik moeilijk onder controle krijg. Dit sleept nu al 4 jaar aan, met ups en downs. Tijdens de goede perioden probeer ik terug wat meer te sporten, tot ik mijn grens bereik en weer hartkloppingen ervaar. Dit leidt dan een periode van dagen of weken in waarbij alles me teveel gevraagd is en ik me echt waardeloos voel.

Tegelijkertijd voel ik me ook kwetsbaar. Ik zie in vele zaken gevaar, twijl ik vroeger veel roekelozer in het leven stond. Het lijkt wel alsof ik al mijn activiteiten meer overweeg en constant risico's probeer in te schatten.

Hoe hebben jullie je grootste angsten overwonnen? Door de angst aan te gaan?

dat is typisch voor OCD (obsessive compulsive disorder)

helemaal niet gevaarlijk!! wel erg hinderlijk. veel mensen hebben dit eenmalig in hun leven, maar sommigen (waaronderikzelf) hebben dit herhaaldelijk (soms bij stress, te weinig slaap of 'out of the blue')

soms kan dit verergeren en dan moet je wel hulp zoeken, omdat het je leven bemoeilijkt. let wel, hoe erg die gedachten ook zijn en over wat ze ook gaan, het is 100% ongevaarlijk!!! maar je ervaart het wel als zeer afschrikwekkend. en zo kan een cirkel ontstaan, je krijgt op den duur angst voor de angst (het is dan ook een angststoornis).

ocd wordt veroorzaakt door een tekort aan serotonine opname in de hersenen, hiervoor kan je medicijnen nemen (paratoxines zoals bvb Seroxat) die bij de meesten goed helpen (al is de OCD er nooit 100% mee weg)

sommige mensen met OCD hebben dwanggedachten dat ze iemand (of zichzelf) gaan verwonden of erger, anderen denken dat ze een ziekte hebben,.... als je de angst van de ene gedachte overwint, dan komt er na een tijd een andere opzetten.

ikzelf ben ermee gewoon naar de huisarts gegaan, en neem medicijnen ervoor in, die werken zeer goed, maar vooral te weten wat ik heb, was de beste hulp voor mij.

als er nu weer zo een 'episode' dreigt aan te komen, weet ik dat het gewoon OCD is...en dat is een hele geruststelling.

want het is totaal NIET gevaarlijk!!!!