Een nekhernia is een vrij courante blessure bij sporters.
Hoe en waarom ontstaat ze?
En vooral: hoe moet ze behandeld worden?
Wat is een nekhernia?
Een nekhernia is meestal het gevolg van een draaiende nekbeweging die gepaard gaat met hyperextensie.
De tussenwervelschijf puilt dan uit en drukt op de aangrenzende gevoelige zones. Soms puilt ze uit in het ruggenmergkanaal, waardoor de ledematen op bepaalde plaatsen ongevoelig worden of beginnen te kriebelen. Ze kan ook de naburige zenuwwortels gekneld doen raken, met bijzonder hevige armpijn tot gevolg.
De grootste risicosporten zijn rugby en judo, maar een nekhernia kan ook voorkomen bij duiken, trampolinespringen en uiteraard ook bij alle motorsporten (in geval van botsingen).
Toch ontstaat hernia niet altijd plotseling
Soms wordt ze veroorzaakt door een volkomen onschuldige beweging. Volgens sommige specialisten is er zelfs een belangrijke psychosomatische component in het spel. Zo krijgt de patiënt in de loop van de maanden vóór de blessure vaak te maken met een stresserende gebeurtenis, zoals een scheiding, jobverlies, ziekte of overlijden. Een discusherniadiscusis dan als het ware een alarmsignaal.
Alle soorten operaties
Ter herinnering: de nekwervelschijven worden niet zo zwaar belast als de lendenwervelschijven en genezen spontaan na verloop van tijd (ongeveer twee maanden) en dankzij rust.
In de meeste gevallen volstaat het om een halskraag te dragen en ontstekingsremmers te nemen.
Soms is echter ook een chirurgische ingreep nodig om de pijn te verlichten of het ruggenmerg te beschermen. Bij één van de nieuwste technieken, chemonucleolyse, wordt in de hernia een papaja-enzym ingespoten dat het uitsteeksel letterlijk verteert. Het voordeel van zo'n ingreep is dat de patiënt de dag nadien al het ziekenhuis mag verlaten. In andere gevallen worden zwaardere curettage-ingrepen uitgevoerd, al dan niet in combinatie met een transplantaat.
