Blog : " Blog van de redactie "
Praten over ons lichaam en dat van anderen zonder te kwetsen is niet vanzelfsprekend.
De molligen en de niet zo molligen
Hoe moet je praten over vrouwen die duidelijk overgewicht hebben?
De woordenschat is enorm verschillend en gaat van beledigend naar (op)waarderend - soms op een geloofwaardige manier, soms minder geloofwaardig.
De termen "wulps" of "volslank" bijvoorbeeld verwijzen naar een heel specifieke lichaamsvorm - mollige borsten en dijen en een fijne taille. Maar niet alle vrouwen met overgewicht hebben hetzelfde figuur!
"Mollig" is de term die vandaag aanvaardbaar lijkt te zijn. Het woord heeft enkele nadelen. Het komt wat infantiliserend over en de inhoud is niet duidelijk omlijnd. Maar het voordeel is dan weer dat het niet negatief is en ook niet schijnbaar positief. De consensus over de term kan als een stap vooruit worden gezien. Iedereen is het er ten minste over eens dat er op een hoffelijke manier over het lichaam van vrouwen met overgewicht gepraat moet worden.
Maar de strijd is nog lang niet gewonnen. Het bewijs is dat zelfs de woordvoerders van Weight Watchers "jonge vrouw met overgewicht" soms verwarren met "iemand die vanzelfsprekend jaloers is op alle vrouwen die enkele kilo’s minder wegen", zoals Maurane enkele weken geleden op haar twitter kon vaststellen!
En wat met magere vrouwen?
Het probleem is dat de verdediging van de mollige vrouwen al te vaak via de aanval verloopt. En dat is jammer genoeg niet de aanval op een hele cultuur die de nadruk legt op de lijn van vrouwen in plaats van op hun kunnen. Maar wel de aanval op magere vrouwen!
En ze krijgen de volle laag: anorexia, "vel over been", vormeloze bonenstaken, enz. En het zwaarste argument: "We weten best waar de voorkeur van de mannen in bed naar toe gaat". Alsof het lichaam van alle vrouwen moet beoordeeld worden volgens de (veronderstelde) seksuele voorkeuren van de mannen!
Maar ook de mannen worden, terloops gezegd, op dezelfde manier behandeld. We kunnen het niet genoeg zeggen: de seksistische discours zijn bijna altijd ook voor de mannen beledigend.
Het is toch allemaal wat deprimerend. Blijkbaar kunnen vrouwen alleen maar worden opgebeurd of gesteund door andere vrouwen aan te vallen.