Mesotherapie, wat denken de belgen ervan?

Mesotherapie: micro-injecties rond de te behandelen zone

De leuze van dokter Michel Pistor, de Franse arts die in 1951 de mesotherapie ontwikkelde, is nog altijd van toepassing. Nemen we als voorbeeld een patiënt die zijn enkel heeft verzwikt en daarvoor behandeld wordt met mesotherapie. Na een nauwkeurige diagnose wordt een kleine dosis van een stof (in dit geval een mengeling van een verdovend middel, een ontstekingsremmer en een spierontspanner) met een naald via de huid van de patiënt rechtstreeks in de enkel gespoten. De diepte van de injectie schommelt tussen 2 en 8mm. Het middel zal dan rechtstreeks inwerken op de te behandelen zone en dus niet eerst gedeeltelijk in het lichaam verloren gaan, zoals bij een oraal in te nemen middel. Een ander voordeel is dat de bijwerkingen van het geneesmiddel beperkt blijven. Dat komt door de lage dosis van het geneesmiddel en door het feit dat het middel niet de traditionele weg volgt (spijsverteringsstelsel, maag, lever en nieren).

In welke gevallen wordt mesotherapie gebruikt?

In België werd de mesotherapie voor het eerst toegepast in de jaren zeventig. Intussen hebben al 600 artsen een opleiding voor deze techniek gevolgd. Die wordt vooral gebruikt in de behandeling van pijnlijke osteo-articulaire pathologieën. De artsen behandelen er pijnklachten mee als gevolg van artrose en reuma. De therapie wordt ook in de sportgeneeskunde gebruikt bij gewrichts-, pees- en spierletsels zoals tendinitis, verstuikingen en verrekkingen. De techniek van de mesotherapie komt tot slot ook voor in de esthetische chirurgie, bijvoorbeeld in de behandeling van cellulitis.

• 1
• 2
• Volgende pagina