Luchtziekte: bestaat het wel of niet?

Een kwestie van luchtdrukregeling?

Sommige vliegtuigpassagiers klagen op lange afstandsvluchten over malaise, nausea, slapeloosheid, braken, afgematheid, enz. Deze symptomen worden vaak toegeschreven aan het uurverschil, de langdurige zitpositie, uitdroging of zelfs besmette lucht in de vliegtuigcabine.
Maar er is nog een andere hypothese die het optreden van deze symptomen zou kunnen verklaren. De hypothese is gebaseerd op de gelijkenis tussen de symptomen van luchtziekte en die van hoogteziekte.
Het gaat meer bepaald om de luchtdrukregeling binnenin het vliegtuig.

Luchtziekte of hoogteziekte?

De druk in de vliegtuigcabines wordt onder constante druk gehouden, maar de druk in de cabine blijft lager dan die op zeehoogte (750 mmHg), wat neerkomt op een hoogtedruk van 2000 à 2500 m. Op die hoogte in de bergen ondervinden sommige mensen al last en kampen ze met de hoger vermelde symptomen. Hoe groter de hoogte, hoe vaker de symptomen voorkomen en hoe ernstiger ze zijn. De manifestatie van de symptomen wordt ook bepaald door de individuele gevoeligheid, de acclimatisatie en de snelheid van het opstijgen.

Om deze hypothese te bevestigen moesten vrijwilligers een aantal uren doorbrengen in een lokaal dat ingericht was als een vliegtuigcabine. Er werd een drukdalinggesimuleerd die overeenstemt met die op hoogten van 650 m, 2000 of 4000 m.
Na 3 à 9 uren in een lokaal met een luchtdruk van een hoogte van 200O m, had 7,4% van de vrijwilligers last van hoogteziekte. Die omstandigheden worden in verband gebracht met een verhoogd risico op malaise. Het zou dan ook aangewezen zijn om de luchtdrukregeling in vliegtuigen lichtjes te doen toenemen om het risico op malaise te doen dalen.