Een allergie voor de eiwitten van koeienmelk en lactose-intolerantie hebben enkele kenmerken gemeenschappelijk, en wel de voornaamste symptomen. Maar waarin verschillen ze?
Wat is lactose-intolerantie?
Lactose-intolerantie is het niet kunnen verteren van lactose door een tekort aan specifieke spijsverteringsenzymen: de lactasen. Lactose is een suiker die uitsluitend voorkomt in melk van zoogdieren. De lactasen zijn bij pasgeborenen aanwezig in die zin dat ze hun eerste voeding, de melk van de moeder, kunnen verteren. Naarmate de melk daarna vervangen wordt door andere producten, vermindert de activiteit van de lactasen. Maar omdat mensen nog melkproducten blijven eten, blijven de lactasen bestaan, waardoor we melk tot op volwassen leeftijd en ons hele verdere leven kunnen blijven verteren.
Als de werking van de lactasen onvoldoende is, verloopt de vertering van lactose moeizaam en hoopt die zich op in de darmen. De darmflora wordt erdoor geprikkeld en er treden allerlei symptomen op zoals diarree, zure oprispingen, opgeblazen gevoel en buikpijn.
De diagnose van lactose-intolerantie gebeurt aan de hand van de waterstof-ademtest. De uitgeademde lucht wordt voor en na de inname van een dosis lactose opgevangen. Bij intolerantie bevat die uitgeademde lucht veel waterstof door de gisting van de lactose door de darmbacteriën . Via een orale-provocatietest (reproductie van de symptomen door inname van een dosis lactose) kan de diagnose bevestigd worden.
Wat te doen bij lactose-intolerantie?
In dat geval moet de inname van lactose verminderd en gespreid worden. Over het algemeen is het niet nodig om melkproducten volledig te bannen.
Artsen raden ook aan om volle melk te verkiezen boven magere melk, omdat de transit dan langzamer verloopt. Om dezelfde reden wordt ook aangeraden om melk in te nemen samen met vezelrijke producten.
Institut Français pour la nutrition (IFN), n°2, oktober 2008, toespraak door dr. Christophe Dupont (Hôpital Saint-Vincent de Paul, Parijs).