Hoewel de symptomen van koopwoede niet echt zeer klassiek zijn (geen hoofdpijn of bedlegerigheid), zijn de gevolgen er niet minder alarmerend om : uitsluiting door de bank, groeiende schuldenlast, enz.
Geen schuldgevoel meer geven
Zoals bij elke ziekte is een behandeling noodzakelijk. In homeopathische dosis voor de minder ernstige gevallen, en een meer doorgedreven behandeling wanneer het niet anders kan.Levenslange dwangmatige kopers zijn zeldzaam. Koopwoede uit zich vaak sporadisch. Onnodig dus om een overdreven schuldgevoel te geven. “De beste manier om van koopziekte te genezen”, onderstreept psychiater Michel Lejoyeux, “ is de verleiding te vermijden”. Het heeft geen zin naar de psychiater te rennen na een plotse aanval van koopwoede. “Eerder dan de oplossing onmiddellijk in een therapie te gaan zoeken”, vervolgt Michel Lejoyeux, “moet men zichzelf onder de loep nemen en zijn emoties erkennen”, wat heel vaak deprimerend werkt. Dwangmatige kopers zijn immers mensen die depressief zijn zonder het te beseffen. In plaats van te blozen bij het zien van zijn rekeninguittreksels, dient men zich de juiste vraag te stellen : wat heeft mij ertoe aangezet dit alles aan te schaffen? En waarom ? Een moment van introspectie (of zelfonderzoek) dat, in de meeste gevallen, zou moeten helpen om het echte probleem te onderkennen.
Wanneer de hulp van een derde dringend wordt
Maar nu komt het ! In bepaalde gevallen verbergt koopziekte een ernstigere depressie die niet van voorbijgaande aard is. De dwangmatige koper vindt alleen geen uitweg meer en heeft hulp nodig. Deze aandoening, die nauw verwant is aan een verslaving, wordt behandeld via psychiatrie of psychotherapie. Met de hulp van een specialist wordt de patiënt aangezet tot introspectie en tot het stellen van de juiste vragen. Een andere methode die even afdoende is, zijn praatgroepen zoals de verenigingen van “anonieme debiteurs”, die koopzieken de mogelijkheid bieden hun problemen te delen en vooral te formaliseren. Een oefening die noodzakelijk is om de koopaanvallen te doen verdwijnen. Bij elke bijeenkomst moeten de betrokkenen tot in het kleinste detail verslag uitbrengen van hun uitgaven : dit is een manier om het verschil te maken tussen noodzakelijke uitgaven en compulsieve aankopen die niet beantwoorden aan de - natuurlijke - behoefte om zichzelf van tijd tot tijd een pleziertje te gunnen. Enkel in de ergste gevallen kan het gerecht tussenkomen om beperkende maatregelen op te leggen zoals het onder voogdij plaatsen of juridische bescherming bieden.
Psychonet Production