Een kleine zoete snack die zo klaar is en in elk warenhuis te vinden is en die ook nog eens goed bewaart…Jawel, we hebben het over kiwi’s, een fruitsoort die nog al eens wordt onderschat. Een korte kennismaking.
Kiwi’s: oud en nieuw
Decennialang waren kiwi’s groen - een beetje harig, zoet van smaak, maar met een licht zurige toets en in de kern massa’s kleine, zwarte eetbare pitjes die een mooie tekening vormen als je de vrucht opensnijdt. Tegenwoordig zijn er ook goudgele kiwi’s te krijgen. De harige buitenkant en de pitjes ontbreken, de vrucht zelf is nog zoeter en heeft een andere, meer fruitige smaak gekregen.
Het gros van de beide kiwisoorten die hier in de winkels liggen, komt uit Nieuw-Zeeland. Nieuw-Zeeland ligt aan de andere kant van de aardbol; het is er volop kiwiseizoen als wij hier midden in de winter zitten, een meevaller dus. Maar eigenlijk zijn kiwi’s het hele jaar door in de rekken van onze supermarkten te vinden.
Het eerste grote voordeel van kiwi’s is dat ze makkelijk bewaren. Ze hoeven niet in de koelkast gelegd te worden of in een doos te worden beschermd. De bruine schil is stevig genoeg om schokken op te vangen. En om ze te eten, volstaat een mesje om de schil te verwijderen.
Kiwi’s hebben ook grote gezondheidstroeven
Maar het interessantste aan kiwi’s is dat het vruchtvlees onder de bruine, niet meteen sexy schil boordevol vitamines en mineralen zit. Het voedingsprofiel van de twee soorten kiwi’s is lichtjes verschillend. Ze bevatten allebei ongeveer evenveel calorieën, en dat is heel weinig: 42 calorieën voor een groene kiwi, 51 calorieën voor een gele.
Vitamine C is de grootste troef van deze kleine vruchten. Zowel gele als groene kiwi’s bevatten er genoeg om onze dagelijkse behoefte aan vitamine C te dekken. Gele kiwi’s leveren zelfs het dubbele van de aanbevolen dosis. Gele kiwi’s scoren dus over het algemeen beter op het vlak van vitamines, maar ze bevatten wel iets meer suikers: bijna 10g per vrucht; voor groene kiwi’s is dat 6,2g. En ze bevatten ook iets minder vezels.