Waarom leeft er rond seksualiteit, een perfect natuurlijk, onmisbaar en gezond gegeven, nog altijd zoveel angst en schaamte? Omdat het een sterke kracht is die we vaak niet begrijpen en waar we dan ook even vaak mee worstelen.
Anne praat als volgt over haar seksuele fantasieën: "Ik snap niet waarom ze zo hevig zijn, terwijl ik zo geweldloos en vredelievend ben". Hubert van zijn kant schaamt zich over zijn sm-fantasieën, terwijl Paul het van zichzelf vreemd vindt dat hij opgewonden raakt als zijn vriendin leer draagt. Vaak ervaren we onze seksualiteit als een donkere kant in onszelf. We kunnen intelligent zijn en ethisch gezien de lat hoog leggen, maar ons toch heel klein en zelfs belachelijk voelen als het om onze seksuele verlangens en fantasieën gaat. Wat moeten we doen om in het reine te komen met onze eigen seksualiteit? Misschien gewoon met een zekere nederigheid en humor onze neigingen aanvaarden. We kiezen die immers niet zelf: ze zijn het resultaat van onze levensgeschiedenis en onze emoties. Onze ervaringen als kind en tiener bepalen mee onze seksualiteit. Als we eenmaal onszelf aanvaarden op dat vlak, zal dat ons zelfbeeld ten goede komen. Blijven we echter hardnekkig onze seksuele neigingen verdringen, dan versterken we ze alleen maar en komen ze des te sterker opzetten. Het beste wat u kunt doen als een seksuele gedachte u hindert, is ze nemen zoals ze komt, ze analyseren en met een zekere afstand en mildheid bekijken. Dat is precies ook de aanpak van seksuologen. Jan verklaart aan zijn seksuoloog: "Vreemd, ik dacht dat, na alles wat ik u heb verteld, u mij maar een dikke nul zou vinden, terwijl ik voel dat u mij er niet minder door respecteert. Dat verbaast me en doet me tegelijk plezier." Jan had het met andere woorden moeilijk om zichzelf te aanvaarden. Nu blijkt dat hij zich allerminst hoeft te schamen over zijn seksualiteit, vindt hij zichzelf weer een waardevol iemand. Want dat is hoe we tegenover onszelf moeten staan, zowel op seksueel vlak als op andere vlakken: onszelf aanvaarden en op een respectvolle, milde manier naar onszelf kijken. Tot slot nog dit: de als voorbeeld aangehaalde (sadomasochistische en fetisjistische) seksuele fantasieën zijn niet de meest voorkomende, want de meeste van onze fantasieën zijn veel eenvoudiger! Maar hoe onze fantasieën er ook uitzien: het zijn geen verlangens die we concreet willen uitvoeren, maar stimulansen die onze seksuele verbeelding prikkelen.
