Met dit warme weer is niets aangenamer dan een ijsje te likken of te lepelen.
Even een zalige verfrissing voor het gehemelte en daarna’ genieten van de heerlijke smaken.
Maar opgelet : niet alle soorten ijs zijn dezelfde, en bovendien komt het erop aan een voedselvergiftiging te vermijden.
De verschillende ijssoorten uit elkaar houden
Wanneer u een ijsje verorbert, kan het gaat om ijs zonder meer, roomijs, melkijs, ijs op basis van eieren, vruchtenijs of om een bereiding op basis van een van deze soorten op smaak gebracht met chocolade, gedroogde vruchten enz.
Dat ijs kan industrieel of artisanaal zijn, en verkocht worden in verschillende verpakkingen en recipiënten (potjes, dozen, op een stokje, een hoorntje met bollen enz.).
Wilt u echt weten wat u eet, dan doet u er goed aan om het etiket te ontcijferen (als dat mogelijk is tenminste !).
Sinds tien jaar geldt er in de sector van het industriële en ambachtelijke ijs immers een ‘Code voor eerlijke handelspraktijken’, waarin de verschillende toegestane producten worden omschreven. De belangrijkste zijn: water, melk, room, eieren, suiker, vruchten, groenten, aroma’s, kleurstoffen en extract van gedroogde melk.
IJsjes en vetten
Het probleem is echter dat plantaardige vetten (palmolie en kokosolie) en niet-melkeiwitten, d.w.z. gelatine, eveneens verwerkt mogen worden in ijs zonder meer, maar niet in melkijs, ijs op basis van eieren en roomijs.
IJs is – ongeacht zijn samenstelling – alleen stabiel (dus niet zoals een ijsblokje, dat onmiddellijk smelt) en lekker als het goed romig is. En daarvoor moet het rijk zijn aan verzadigde vetzuren (te vinden in melk, room, eieren en plantaardige vetten).
Om rendabel te blijven, bevatten de ijssoorten van de merken in de grootdistributie steeds meer kopra- of palmolie. En die zijn niet echt gezond…
- 1
- 2
- 3
- 4
- Volgende pagina
