U hebt een soort zesde zintuig voor honden, u ziet ze al voor de anderen ze zien en u gaat aan de overkant van de straat lopen als u er van ver een ziet afkomen. U mijdt ook parken en bossen uit angst om een baasje met zijn viervoeter tegen te komen. Kortom, u bent bang voor honden. Maar er is goed nieuws: er valt iets te doen aan die angst!
Waar komt de angst voor honden vandaan?
Angst voor honden kan teruggaan op een traumatiserende gebeurtenis, bijvoorbeeld gebeten worden door een hond. Maar vaak heeft die angst geen bekende grond. «De angst kan heel heftig zijn en iemands leven beheersen, ook als de uitlokkende factor - de hond dus - er niet is», vertelt Bénédicte de Villers, oprichter van de vzw Canimôme, een educatief en therapeutisch centrum dat gespecialiseerd is in relaties met honden.
Angst voor honden kan het dagelijkse leven van mensen echt beheersen. «Ze gaan situaties mijden die ze als een risico ervaren», aldus nog Bénédicte de Villers. Een boswandeling of een wandeling op het strand, trektochten, joggen of een etentje bij vrienden die een hond hebben, het kan allemaal een echte nachtmerrie worden voor mensen die bang zijn van honden. Daarbij komt nog dat het mijden van het voorwerp van de angst die angst alleen maar in stand houdt en zelfs nog versterkt. Kortom, het is een vicieuze cirkel waar mensen op het eerste gezicht moeilijk uit raken.
Honden leren kennen om minder bang te zijn
«Het is normaal dat we voorzichtig zijn tegenover honden», zegt Bénédicte de Villers. «Maar bij mensen die een fobie hebben voor honden, staat de angst heel vaak niet in verhouding met de situatie. De meeste van die mensen kennen weinig af van honden. Ze kunnen hun gedrag vaak niet correct interpreteren».
Meer inzicht in de taal van honden kan dus helpen om de angst wat weg te nemen. «In principe valt een hond niet zonder reden aan», aldus Bénédicte de Villers. «Algemeen kunnen we stellen dat een hond pas agressief wordt als iemand contact met hem zoekt als hij dat niet wil, of als hij zich bedreigd voelt. Een hond bijt meestal nooit van de eerste keer: hij zal eerst een eindje achteruitgaan, zijn tanden laten zien, grommen en zijn achterlijf buigen. In zulke situaties moet u heel voorzichtig zijn en op de juiste manier reageren».
Bénédicte de Villers, fondatrice de l'ASBL Canimôme
