ADHD (aandachtstekortstoornis met hyperactiviteit) is een term die in de Verenigde Staten in zwang is. Ook in België wordt er steeds meer over gesproken, maar ADHD wordt nog niet als een ziekte beschouwd. Maar de behoefte om steeds actief te zijn, kan toch een echte handicap zijn.
Alvorens te zien hoe men van deze aandoening af geraakt dankzij de adviezen van onze experts, brengen we even de definitie van hyperactiviteit in herinnering.Meerdere termen worden gebruikt om hyperactiviteit aan te wijzen, zoals:
- hyperkinetisch syndroom
- hyperactief kind
- minieme cerebrale disfunctie
- deficitaire aandachtsstoornissen met of zonder hyperactiviteit
- Het kind beweegt vaak of draait heen en weer op zijn stoel.
- Het kan moeilijk blijven zitten.
- Het is gemakkelijk verstrooid.
- In een groep kan het moeilijk zijn beurt afwachten.
- Het antwoordt vaak ongepast op vragen.
- Het heeft het moeilijk richtlijnen na te leven.
- Het kan moeilijk zijn aandacht bij een taak houden.
- Het begint vaak aan een nieuwe taak zonder de vorige te beëindigen.
- Het kan het moeilijk rustig spelen.
- Het babbelt te veel.
- Het onderbreekt vaak de anderen of mengt zich in het gesprek.
- Het geeft vaak de indruk niet te luisteren.
- Het raakt vaak zijn spullen kwijt.
- Het doet vaak gevaarlijke dingen zonder stil te staan bij de gevolgen ervan.
Een middel om zich te verdedigen tegen depressie…
De hyperactiviteit is in feite een vlucht voor een werkelijkheid die men niet aankan of een verdedigingsmechanisme tegen een libido die men sociaal niet kan uiten en vertoont dan ook dezelfde kenmerken als verslavingsgedrag, zoals alcoholisme en drugsverslaving. Volgens Karine Peltier, psychiater, is het ADHD een mechanisme om zich te verdedigen tegen een depressie, en de genezing veronderstelt een inzicht in de diepe betekenis van die toestand : “Achter de hyperactiviteit schuilt angst. Kinderen met ADHD trachten angst voor leegte vaak tegen te gaan door herhaaldelijk en obsessief druk in de weer te zijn. Om een dergelijk symptoom te behandelen moet men leren die energie te kanaliseren naar meer omkaderde en constructieve dingen.”
Welke therapie instellen ?
Het blijkt vaak moeilijk te zijn al die energie te kanaliseren zonder hulp van buitenaf. Als de hyperactiviteit niet te overdreven is (en invaliderend in het dagelijks leven), kan men door een grondige analyse, zoals een psychoanalyse, teruggaan tot de oorsprong van de symptomen. “Zo niet kan men gedragstherapie aanraden, niet om de oorzaken van de kwaal aan te pakken, maar om de patiënt te leren op korte termijn het ritme van zijn activiteiten te regelen”, preciseert psychiater Erick Dietrich. Mensen met een ADHD kunnen hun teveel aan lichamelijke energie kwijt in lichaamsbeweging en sport (lopen, dansen, enz.) waardoor ze ook een betere controle krijgen over hun motoriek…
