Verschillende ziektes vertonen de typische symptomen van het prikkelbaredarmsyndroom. Buikklachten zoals buikpijn en een opgeblazen gevoel kunnen ook wijzen op een ontstekingsziekte, coeliakie (een stofwisselingsziekte) of zelfs karteldarmkanker. Hoe komt men dan tot de diagnose van het prikkelbaredarmsyndroom? We hadden hierover een gesprek met prof. Philippe Ducrotté, maag-darmspecialist aan het CHU Rouen.
Prikkelbaredarmsyndroom of inflammatoire darmziekte?
De symptomen waarmee mensen die met buikklachten kampen naar de dokter gaan, zijn buikpijn, een opgeblazen gevoel, transitproblemen, diarree of constipatie, of afwisselend de twee. “Bij dit soort klachten zijn meerdere diagnoses mogelijk. De diagnose van prikkelbaredarmsyndroom wordt het vaakst gesteld. In Frankrijk kampt zo’n 5% van de bevolking met deze ziekte, het merendeel vrouwen”, aldus prof. Philippe Ducrotté. “Maar het kan ook gaan om een zogenaamde organische pathologie, dat zijn objectieve letsels in het spijsverteringskanaal.”
Aan die mogelijkheid wordt gedacht als de patiënt bij de ondervraging symptomen vermeldt zoals gewichtsverlies en de aanwezigheid van bloed in de stoelgang. Dat is ook het geval bij het voorkomen van specifieke familiale antecedenten van inflammatoire ziektes zoals de ziekte van Crohn. Een familiaal antecedent van darmkanker zou ook kunnen wijzen op een familiale vorm van kanker van het spijsverteringsstelsel, eerder dan op het prikkelbaredarmsyndroom. Ook klachten van diarree en een opgeblazen gevoel tot slot kunnen wijzen op coeliakie, een allergie voor gluten.
Er zijn dus alles samen vier mogelijke diagnoses: het prikkelbaredarmsyndroom, karteldarmanker, een inflammatoire darmziekte of coeliakie.
Wanneer zijn aanvullende onderzoeken nodig?
Volgens prof. Ducrotté zijn er andere criteria waar naar gekeken moet worden, zoals de leeftijd van de patiënt. “Bij mensen jonger dan vijftig jaar is het risico op darmkanker bijvoorbeeld kleiner, terwijl er tussen 20 en 30 jaar een eerste frequentiepiek bestaat voor inflammatoire darmziektes. Ook het klinisch onderzoek heeft hier een plaats. Zo kan palpatie van de buik lokale symptomen helpen opsporen die wijzen op een chronische ontstekingsziekte van de darmen.”
Bij twijfel kan men nog aanvullende onderzoeken doen, zoals een endoscopie van het spijsverteringskanaal of een bloedafname om een inflammatoire aandoening, bloedarmoede en dergelijke uit te sluiten.
Dit artikel kwam tot stand met de medewerking van prof. Philippe Ducrotté, maag-darmspecialist aan het CHU Rouen, lid van de “Société française de gastroentérologie“.
