Dat diegene zonder een of meerdere complexen de eerste steen werpt! Wat de mensen van elkaar doet verschillen, zijn niet zozeer de complexen zelf, maar wel de manier om ermee om te gaan. Sommige kunnen dat erg goed, terwijl anderen de indruk hebben dat alleen hun complexen in het oog springen, wat tot neerslachtigheid of depressie kan leiden.
Een complex kan het leven vergallen
Men kan zich het leven zuur maken als men gaat veralgemenen en in bepaalde denkpatronen vervalt. Een voorbeeld. 'Mijn complex belemmert mijn leven, ja, maar ik kan ook denken dat het de reden is waarom mijn hele leven naar de vaantjes gaat. Ik zal altijd alleen blijven, ik zal nooit in iemands smaak vallen, nooit vrienden hebben en ook geen baan. Werkloos en alleen, dat is mijn lot. En dat allemaal door mijn complex.'
'Ik kan mij ook inbeelden dat zonder dat complex alles wat ik onderneem beter zou lukken. Als ik magerder was, mooier, rijker, slimmer of als mijn neus kleiner was, dan had ik nu een geweldige partner en een boeiende job. Ik zou veel geld verdienen en veel vrienden hebben. . .'
Complexen en somberheid
Als men nadenkt over alle schade die een complex kunnen veroorzaken dan is het risico op neerslachtigheid niet ver af. En ook niet als u denkt aan alle tijd, energie en geld het u kost. Iemand die op twintig jaar een paar grijze haren heeft, brengt veel tijd door bij de kapper om de grijze haren te laten wegwerken met haarverf, wat bovendien veel geld kost. De tijd en het geld zouden beter gebruikt kunnen worden. Een gelijkaardige gedachtegang kan ook het geval zijn bij mensen met overmatige haargroei (veel tijd en geld voor de schoonheidsspecialiste) of overgewicht (veel tijd en geld voor de diëtist).
Men kan zich ook inbeelden dat het complex er de schuld van is dat niemand ziet hoe mooi u bent, innerlijk en uiterlijk. U denkt dat iedereen alleen maar uw tekortkoming ziet en dat niemand ook maar kan vermoeden dat u de geweldige persoon bent die u bent. Dat zorgt voor een gevoel van onrecht ...
