Pubers en – op de tweede plaats - jongvolwassenen vormen de grootste groep mensen die op Facebook zitten. Maar de laatste tijd melden zich ook almaar meer mensen van oudere leeftijd. Momenteel schrijven zich vooral vijftigplussers in op Facebook. Hoe dat komt? Omdat alle jongeren er al op zitten... Die uitbreiding van het deelnemende publiek zorgt wel voor enkelegeneratieproblemen.
- Wil je mijn Facebook-vriend zijn?
- Kunnen mijn ouders mijn vrienden zijn?
- Het seksleven van de kinderen gaat de ouders niets aan...
- En het seksleven van de ouders gaat de kinderen niets aan!
- Sommige ouders hebben een ongezonde nieuwsgierigheid
- Hoe een autonoom leven leiden met mijn ouders en/of kinderen om me heen?
Wil je mijn Facebook-vriend zijn?
Wie kan nu op zo’n vriendelijke vraag neen zeggen? Wie neen zegt of niet antwoordt op die vraag, heeft het gevoel een botterik te zijn. Toch zou dat soms beter zijn!
Kunnen mijn ouders mijn vrienden zijn?
Op het eerste gezicht zou je ja zeggen. Wie een goede band met zijn ouders heeft, kan toch net zo goed hun vriend zijn, ook al is dat op Facebook. Maar ouders zijn nu eenmaal ouders. Ze zijn van een andere generatie. En alle psychologen zullen het beamen: er moet een zekere scheiding zijn tussen ouders en kinderen. Voor de ouders zullen de kinderen altijd kinderen blijven. Dus zullen ze ook op Facebook de neiging hebben om het leven van hun spruiten te controleren. Ze zullen weten waar en wanneer ze uitgaan, ze zullen hun bokkensprongen kennen, hun braspartijen, hun idiote grappen... En ze zullen het niet kunnen laten om er iets over te zeggen. Ouders als vriend hebben, kan de weg naar meer zelfstandigheid in de weg staan en een gevoel van verstikking geven. Ze houden je continu in het oog, ook al zijn ze ver weg!